𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭𝐧𝐢𝐠 𝐈𝐧𝐬𝐢𝐝𝐞 𝐓𝐡𝐞 𝐆𝐫𝐚𝐲

[13]

Λόρας pov

21 χρόνια πριν

Σέρνω τα πόδια μου προς το μπανιο και με ελάχιστη δύναμη καταφέρνω να σταθώ όρθια

Βλέπω το είδωλο μου στον καθρέφτη και τρομάζω είμαι κάτασπρη τα χείλη μου είναι μοβ και ξεραμένα

Τα μαλλιά μου έχουν πάρει ένα λευκό χρώμα και τα ματια μου έχουν μαύρους κύκλους

Φέρνω τα χέρια μου στην κοιλιά μου και την χαϊδεύω

Νιώθω το μωρό να κουνιέται και θέλω να λιποθυμήσω  ... Είναι πολύ δυνατή για να μείνει και άλλο μέσα μου

Άκουω τον Στιούαρτ να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο και τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν

« Λόρα τι κάνεις όρθια ?» είπε με βραχνή και σταθερή φωνή

Ξέρω ότι αυτό θα το τραβήξω για λίγο μόνο ακόμα και σε μερικές μέρες αφού γεννηθεί το μωρό θα με αφήσει να γυρίσω πίσω

Το πρόβλημα είναι ότι θα πρέπει να πάρω και το παιδί του μαζί μου ....

« ήθελα να πάω στο μπάνιο » είπα και με γοργά βήματα έκατσα πάλι στο κρεβάτι

Δεν πρόλαβε να πει κάτι γτ το μικρό αγοράκι με τα κάστανα μαλλιά και τα γκρί μάτια έκανε την εμφάνιση του μέσα στο δωμάτιο

Τις περισσότερες φορές με σώζει από την μανία του άθλιου Στιούαρτ και νιώθω ασφάλεια ...

Είναι πολύ δυνατός για δύο χρόνων παιδί ...

Μπορεί να είναι δύο αλλά λόγω των δυνάμεων του η ανάπλαση του είναι πολύ διαφορετική

Εκείνος τρέχει και πέφτει στην αγκαλιά μου

Και με τα πανέμορφα μάτια του κοιτάει τα δικά μου

« Λόρα ποτέ θα βγει το παιδάκι από την κοιλιά σου ? »

Είπε και έσκασε ένα πανέμορφο χαμόγελο .... Μπορεί να θέλει να την γνωρίσει αλλά στην πραγματικότητα θέλει να μείνει όσο τον δυνατόν πιο πολύ καιρό μέσα μου για να μην χρειαστεί να με αφήσει....

Φοβάται για αυτόν και για την αδερφούλα του.....

« Σύντομα νεαρέ μου » είπε με αυστηρή φωνή και ο μικρός άλλαξε έκφραση και σβήστηκε το χαμόγελο από τα χείλη του

Γύρισε σε εμένα όλο χαρά αφού κατάλαβα ότι είχε κάποια ιδέα

« Λόρα ? Μπορώ να διαλέξω εγώ το όνομα της ? » μόλις το λέει ένα χαμόγελο εσκασε στο πρόσωπο μου και ήθελα να τον φάω είναι από τα πιο όμορφα παιδιά που έχω δει