𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭𝐧𝐢𝐠 𝐈𝐧𝐬𝐢𝐝𝐞 𝐓𝐡𝐞 𝐆𝐫𝐚𝐲

[15]

Λόρα pov

Αρπάζω το ποτήρι που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου και το κατεβάζω με μία γουλιά

Αντικρίζω στην άλλη μεριά του σπιτιού μέσα στον κόσμο τον άντρα μου μαζί με άλλους δύο ψηλός γεροδεμένος άντρες

Παίρνω μία βαθιά ανάσα και κατευθύνομαι προς το μέρος τους ξέρω ότι πρέπει να είμαι ευγενική και πώς να συμπεριφερθώ μπροστά τους

Μόλις πλησιάζω αρκετά τους χαιρετάω με ένα ψεύτικο χαμόγελο ο Μάνθος με κοιτάει περίεργα και καταλαβαίνω πώς θέλει να του πω πού βρίσκεται η Αλέξις

Φυσικά δεν έχω κάποια καλή δικαιολογία αφού η κόρη μου δεν έχει έρθει εξαιτίας μου

Ξέρω ότι φταίω εγώ σε πολλά πράγματα όμως αυτο δεν την δικαιολογεί

Νιώθω το κινητό μου να δονείται και βλέπω ότι στη γραμμή αναγνώρισης αναγράφεται το όνομα του Στιούαρτ

Νιώθω την καρδιά μου να τρεμοπαίζει αφού έχω να του μιλήσω πάνω από 2 μήνες κάθε φορά που του μιλάω γίνεται κάτι πολύ σοβαρό

Κάνω νόημα στο Μάνθο ότι φεύγω για  να μιλήσω στο τηλέφωνο και απαντάω κατευθείαν την κλήση

Ένα τυπικό παρακαλώ λέω με κόφτη ανάσα περιμένοντας να ακούσω τι με θέλει

Ένιωθα σαν να σε παίρνει το αφεντικό σου ενώ εχεθς αργήσει στη δουλειά κι έχεις κάνει κάτι πολύ κακό

Το νιώθω ότι έχει συμβεί κάτι

Όμως δεν ξερω τι

Εκείνος χωρίς να μου αφήσεις περιθώρια να μιλήσω παίρνει το λόγο

« Έλα στην οδό Μάρκου και βρες τον Φίλιππο θα σου εξηγήσει ποιος ο λόγος της συνάντησης » μου το κλείνει χωρίς να μου αφήσει περιθώριο αντιδράσης η άρνησης

Πάω κοντά στο Μάνθο ξανά και απλά του κάνω νόημα ότι φεύγω δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα και συνεχίζεται η συζήτηση του ρολάρω τα μάτια μου και φοράω το μπουφάν μου περνώντας την τσάντα μου

Ανοίγω την πόρτα και κατευθύνομαι προς το αμάξι ο καιρός είναι περίεργος και τα σύννεφα είναι έντονα η Πολη είναι λουσμένη από τα χρώματα των φώτων

Μπαίνω στο αμάξι μου και ξεκινάω προς το γνωστό μέρος

[...]

σβήνω τη μηχανή και βγαίνω από το αυτοκίνητο βλέποντας τον Φίλιππο να με περιμένει δίπλα απο το αμάξι του