ANT

1.BÖLÜM: "YEMİN"

∞Geçmişten∞

'Tik tak tik tak' hemen önümdeki saate müddetini bilmediğim bir zamandır bakıyordum. Yelkovan ilk önce akrebi kovalıyor daha sonra önünden geçip ardına bakmadan ileriyordu. Aynısını sürekli tekrarlıyordu.
Biraz daha seyrettim sonra biraz daha...
Ne kadar daha seyre durdum bilmiyorum ama bir ses beni seyrimden aldı.

"Gel bakalım"

Seyrimden beni alan ses oturduğum sandalyenin tutucularından tutup önce geriye çekti, daha sonra sağa çevirerek beni odaya doğru yavaş yavaş ilerletti. Girdiğimiz odanın içi resimlerle doluydu. Bir sürü renk ve bir sürü figür karmakarışık.
Gözlerimi odadan çekip köşede duran adama baktım, sonra sandalyemin arkasında duran kişiye döndüm ve beni koltuğa kaldırması için ellerimi havaya tutum. Hemen yanıma geldi ve beni tam taşıyacakken,

Köşede duran adam,
"Kaldırmana gerek yok sandalyesinde yapabilirim...." diyerek müdahale etti. Sonra "Peki söyle bakalım ufaklık ne yaptırmak istersin?" diye sordu. Yanımdaki kişi tekrardan eski yerine geçti ve beni adama doğru götürdü.
Çatık kaşlarla adama baktım, sonra uzun zaman önce nefretle çizdiğim yazıyı cebimden çıkartıp ona uzattım. Biraz inceledi sonra "Nerene yaptırmak istersin?" diye sordu.

Ensemin biraz aşağısını işaret ettim.

"Tamamdır, yaklaşık bir saatte bitiririm ama biraz acıyacaktır." Dedi ve işine koyuldu.

Yüzümde tek bir mimik bile hareket etmiyordu. Acımak nedir ki? Bu acıysa benim çektiklerim neydi?

Bekledim, hissetmek için bekledim. Batan her bir iğneyi hissetmek istiyordum, bana nefretimi hatırlarsın istiyordum.

Saniyeler dakikaları kovaladı.

Sandalyem ittirildi, odanın ortasında bulunan boy aynasının karşısına getirildim, hemen arkamada bir ayna tutuldu. Ve işte o harfi veyahut intikamımı aynada gördüm.

"Biraz uzun sürdü ama değdi harika oldu, yerinden dolayıda enseni dahada güzel gösterdi." Adamdan duyduğum son sözler bunlardı daha fazla duymadım, dinlemedim.

Ensemdeki dövmeye biraz daha seyre durdum. İçimdeki çığlıklara alev atmak istercesine içimden tekrar ettim.

"Bu harfe ant olsun ki gözlerinde kan gelene kadar ızdırap yağdıracağım sana." Sonra bacaklarıma kaydı gözlerim hissetmediğim bacaklarıma ve bir damla yaş süzüldü gözlerimden, evet işte bu son damla son yaş, yemin ederimki bu son kez. Ve yeniden nefretimi tekrar ettim.

"Hissetmediğim bacaklarıma yemin olsunki, bütün vücudunu hissetmesen dahi acımayacağım sana, ve bugün şahidim olsunki, bu yeminimi asla unutmayacağım. Bugünün güneşi, bulutları, ayı, yıldızları şahit olsun bana yaptıklarını en ağır şekilde ödeteceğim sana."

***
Herkese selamlar hikâyem hakkındaki düşüncelerinizi ve önerilerinizi bekliyorum, sonraki bölümleri yazarken dikkate alacağım ;}

İLETİŞİM VE ÖNERİ İÇİN ⤵️
İNSTAGRAM: isimsizkoseler
İNSTAGRAM2: wattpad.__.destek