ANT

2.BÖLÜM: "LAHZA"

Selammm! yeni bölümle karşınızdayım.
Bu bölümü yazarken çok yoruldum, kurgusu beynimin içinde olmasına rağmen bir türlü nasıl olmasına karar veremiyorum.

Daha çok korku vardı içimde, yalnız çevremdeki insanlar bu korkularımı yenmemi sağlıyor, onlara bir kucak dolusu teşekkür ve minnetlerimi gönderiyorum.

Ve bu bölümü yazarken benden desteklerini hiç esirgemeyen aileme,

adını taşıdığım ve dualarını hiç esirgemeyen sevgili anneanneme❣

Ve en çokta bu bölümü yazarken bana ilham veren ve bütün gece saatlerce bölüm hakkında benimle sohbet eden sevgili Beyza'ya ve biricik arkadaşım bana anlatamadığım bir kısım hakkın şekilden şekile giren ve yeni karakterler hakkında bana fikirler sunan ruh ikizim🤣 Afra'ya ithaf ediyorum bütün sevgilerim sizinle iyiki varsınız ve iyiki benimlesiniz .

KEYİFLİ OKUMALAR🌹

****
Aslında hiçbir insan içinde kin beslemez,
insan saf merhametle doğar onu kine zorlayan çevredeki insanlardan başka birileri değildir.......

∞ŞİMDİ∞

Günlerdir hatta aylardır üzerinde çalıştığımız planın üstünden son kez geçiyorduk.
"İkimizde konuştuğumuz gibi hareket edeceğiz ne eksik ne fazla yanlış olmayacak!"
Bu planın içinde kusur barındırmaya yer yoktu.
Bir düzen kurduk ve içindeydik ona uygun olarak hareket edecektik. İkimiz aynı anda ama birbirimize uygun olarak hareket edecektik.

Kerem küçücük evin ortasında bulunan masanın etrafında dolaştıktan sonra hemen karşıma geçip oturdu. Bir kaşını havaya kaldırıp konuştu. "Aylardır üzerinde çalıştık bir sürü adamı araştırdık ve en sonunda doğru adamı bulduk, peki diyelimki bu planı uyguladık ya adam hiç etkilemezse ya istediğimizi bize vermezse?" eli ile saçlarını çekiştirip geriye attı. " O zaman ne olacak Beren?" Dudaklarımı birbirine bastırıp, hiç düşünmeden cevap verdim.
"Kabul edecek, adımın Beren olduğu kadar eminim."
Kerem gözelerini gözlerime dikerek şakaklarını ovaladı. "Nasıl bu kadar emin olabilirsin kafam almıyor. Adamı bana sen gösterdin bu olsun dedin, tamam adam güçlü bize yardım edebilir ama etmeyede bilir bize güvenmeye de bilir değil mi?" dedi sinirlenerek. Gözelerimi ondan ayırıp, önümdeki dosyanın kapağını açtım. Kocaman harflerle yazılan isme ve altındaki ezbere bildiğim kendi yazdığım yazıyı okudum.

URAS GÜMÜŞAY
'19.05.1993' doğumlu.

'Asıl mesleği genel tıp olmasına rağmen kadın ayakkabı üretiminde Türkiye'nin birincisi. Dünyanın dört bir yanına ün salmış ve bir çok Avrupa ülkesinde defileler düzenlemiştir, aynı zamanda türkiyede bir çok farklı illerde holdingleri, fabrikaları, sokakları, kendi markasına ait ayakkabı mağazaları, mücevher mağzaları ve araba mağzaları mevcut ama şöhretini sağlayan tek nedenler bunlar değildi. Asıl servetini ve şöhretini ona kazandıran kimsenin çökertemediği uyuşturucu kaçakçılığı yapan 6 mafya babalarını piyasadan silmek oldu. Bunu yaparkende sadece 20 yaşındaydı, ve bunu tek gecede yapması oldukça dikkat çekti. Piyasanın ünlü mafya adamları ne kadar işlerine gelmesede onu lider seçtiler ve sonundada mafya örgütünün en genç ve en güçlü gözde adamlardan biri oldu.'

Sonra sayfayı çevirdim farklı açılardan ya benim çektiğim yada başkasına çektirdiğim fotoğrafları vardı, birisinde defilede ön sırada oturmuş yanındaki kişiyle sohbet ediyordu, diğerinde arabasının önünde sigara içiyordu, ötekinde ise kafe'de oturmuş kahvaltısını ediyordu. Ve dosyada bir sürü buna benzer fotoğraflar vardı.