Nothing But Strings

Chapter 12

Chapter 12

"Irina," tawag sakin ng kambal ko.

Inayos ko ang suot kong wayfarers at bonet bago hinarap ang kambal ko. Napa-ngiwi ito sa nakita sakin. I still look fine, at least for myself.

"Tama na pagd-daydream. Didn't we agreed na magm-move on ka kay Chase?" aniya sakin saka siya lumapit sa inuupuan ko.

"I just couldn't bring myself to do it." sagot ko kay Ina.

"No, you just don't want to move on." aniya at tumabi sa pwesto ko sa van. "Come on, kambal. It's unfair for Kurt." dagdag pa niya.

Naiyak ako nang banggitin niya ang pangalan ni Kurt. I've been hurting him these past few days with my fantasies.He found out that I love Chase more and that I couldn't bring myself to love Kurt again. He admitted that he got hurt of the news but he still loves me anyway.

Everything was just an imagination. A fantasy created by my mind at ang natitirang katotohanan na lamang ay ang relasyon ko pa rin kay Kurt sa kabila nang lahat ng nalaman niya mula sa bibig nila Ina at ang pagtuloy namin sa pagpunta sa Seoul and Kurt's coming with us. He just couldn't leave me alone.

Ina made an agreement with me. Asked me to move on and make things fair with Kurt. I told myself I wouldn't hurt him out of habit, I accidentally hurt him emotionally and now I just couldn't forgive myself.

"Kurt," marahang tawag ni Ina sa pangalan ni Kurt.

Nanatili akong nakayuko, knowing Kurt's right in front of me now. "What happened?" tanong niya kay Ina at nang hawakan ako ni Kurt ay para akong nakuryente at napa-igtad ng di oras.

"Irina.." tawag niya sakin. Napahikbi ako saka ko tinanggal ang wayfarers at tinignan si Kurt.

"Kurt, I'm sorry." ang tanging lumabas sa bibig ko. Tinignan ako ni Kurt nang may pagtataka sa mata. Parang hindi niya makuha ang dahilan kung bakit ako nahingi ng tawad. I want to love him honestly and I just can't do it with Chase occupying my whole chest.

"What?" tanong nito at lumapit sakin na may kunot sa noo. 

Tumayo ako at sinalubong si Kurt. I immediately wrapped my arms around his neck and sobbed. Ipinulupot niya naman sa bewang ko ang mga bisig niya at niyakap ako ng mahigpit. Nagpatuloy ako sa pag-iyak kay Kurt habang siya naman ay pinaulanan ako ng maliliit na halik sa buhok at sa noo.

"Iwan ko muna kayo. Irina, fix yourself. Mamaya maya aalis na tayo." ani Ina saka siya umalis.

Inihiwalay ako ni Kurt sa sarili niya bago siya nagsalita. "You've got to tell me what's wrong, Irina." ani Kurt.

Tumingin ako sa mata ni Kurt habang pinupunasan ang pisngi ko. "I-I want to love you the same way you love me, Kurt. I really want to but I couldn't." sagot ko kasabay ng pag-takas ng isa pang butil ng luha.