stagfirallah

Chapter 4

Ik word wakker. Ik kijk een lig op hetzelfde plaats waar wij zijn  doodgeschoten. Ik zie Sarah een Yasmina Een Marouane liggen. Ik sleep mezelf naar hun. Ya Allah laat dit goed komen. Ik ga eerst naar marouane omdat hij het dichtbijzijnde bij mij ligt.

Ik leg 2 vingers op zijn nek. Een opgelucht gevoel gaat door mij heen. Ik schud hem wakker. Rustig opent hij zijn ogen. "Marouane gaat het?" "Ja alleen beetje pijn." zegt hij kalm. " Ik ga naar Yasmina jij naar Sarah." Marouane helpt me met opstaan. Ik sta op een ga op mijn knieën zitten.

Ik ben zo bang. Ik ga rustig met mij twee vingers over haar nek. "Yasmina!" zeg ik. Ik schud haar neer. "Yasmina N-nee niet jij!"

"Yasmina ademt niet meer!" schreeuw ik huilend. Ik schud haar heen een weer. Ze opent. Rustig haar ogen. "Waar ben ik?" "Marouane hier!" ik gooi een sjaal naar hem. Meteen weet hij wat ik bedoel. Hij neemt Yasmina een doet haar op zijn rug. Hij wikkeld een sjaal over. Ik doe hetzelfde maar dan met sarah. Wij gaan ontsnappen een wel vandaag!

Marouane gooit een gun naar mij. Ik steek hem bij mijn zakken van mijn pyjama. Ja mensen ik heb gewoon pyjama aan.

Ik open rustig de grote deur. Ik kijk snel nog of er geen bewakers zijn. Een zie niemand. We rennen rustig. Deze omgeving leek wel een doolhof. Ewillie. Net bij de deur aangekomen horen wij allemaal pistool geluiden. Ik pak snel mijn gun een schiet alle mensen achter mij. Een Marouane voor.

Na iedereen te hebben uitgeschakeld gaan wij naar buiten. Er staat een grote hek. Dat wordt klimmen. Het was zo zwaar plus met Sarah op mijn rug. Marouane had het ook zwaar. Wanneer ik de laatste stukje moest doen hoorde wij weer pistool geluiden. Wankelend rennen wij de bosjes in. Ya Allah laat dit goed komen.

We rennen en rennen. Ik ben zo moe. Na denk ik 10 km stop ik Hijgend. Ik wil ik water. Wij hebben 5 dagen niets gegeten. Ik zie dat marouane duizelig wordt. Hij valt. Geschokeerd ren ik naar hem. Ik zoek ergens een riviertje. Ik zie er een. Ik ren als een hyena naar daar. Ik maak van mijn handen een kom. Ik gooi de water over zijn gezicht. "Hoeveel pijn je ook hebt wij moeten doorgaan." zeg ik. Hij knikt. "Zullen wij ff hier slapen." "Marouane sorry wat ik nu ga zeggen maar we moeten echt door lopen het moet. Ze kunnen met een auto ons echt inhalen snap het!" zeg ik met tranen in mij ogen.

Hij knikt. Ik sta pijnlijk recht. Ik zie bloed komen. Schit mijn been is weer geraakt. Ik slaak een gilletje. Het doet zo veel pijn. Maar toch ga k door er zijn mensen die meer pijn hebben gevoeld. Ik stap rustig. Na denk ik 20 km was het veilig. Ik een Marouane waren kapot. Soms stopde wij een beetje want ik ben geen robot.

Ik maakte een bedje met de bladeren. Ik probeerde een kampvuur te maken wat redelijk lukte. Marouane legt Yasmina op grond samen met Sarah. Ik slaap naast Yasmina."Waar zijn wij?" zij Yasmina schor. "Wij zijn ontsnapt." zeg ik kalm. "Een hoe ben ik hier geraakt." "je broer heeft je opgetild. Een ik tilde Sarah op."

Zei kijkt mij vol ongeloof aan. "omg..." zei ze. "dus j-." klaar saff ik deed dat met plezier. " zeg ik lachend. Een mijn wond heb ik open gelaten. Ookal doe ik er alles op. Het verspilt toch. Ik laat het liever uitdrogen.

Ik neem mijn ketting van mijn moeder." Ik ga je nooit vergeten! " zeg ik. Iedereen was in slaap gevallen. Een rustig valde ik ook in slaap...

______________________________________

OMG deel 4!

Im so happy!

Stemmen mag altijd! ❤️

Chokran voor het lezen dikke love naar jullie! 💗