İSİMSİZ DUYGU

Bölüm 3 "Vicdanın Kıskacında"

"Can atilla; Hamamdaki ilk gözyaşları melodisi eşliğinde okuyun lütfen!"

“Vicdanın Kıskacında;
Affet beni, Sen’den sakladığım o tek sırrım için…”

3. BÖLÜM

"Oyuncağın kırıldı diye üzülme çocuk;
Büyünce kalbin paramparça olacak..!" _Can Yücel_

===========

Yıların suskunluğu sona eriyordu ve tüm bu yaşananlara bir anlam veremeyen arkadaşı büyük bir merakla pür dikkat genç kızı dinlemeye koyulmuştu. Belli ki anlatacak çok şeyi vardı ve söylenecek sözleri…

*****

-Dünyada ki en büyük şey nedir Ah Young? Diye söze başladı genç kız ve devam etti.

-“Ben söyleyeyim; bir çocuğun kalbi! Küçük bir çocuğun kalbi tüm dünyayı içine alabilecek sevgi kapasitesine sahiptir. Savaşlar, açlık, yokluk, kötü adamlar! ... Bunlara yer yoktur onların dünyasında çünkü sadece güzel olanı anlamlandıra bilir bu temiz yürekler.

Masumdur her şeyden önce küçük bir çocuk; kirli, pis, oyunlarla dolu bir dünya da masum kalmayı başara bilen tek şeydir aslında.

Oyunları, sevgileri, sakaları, tebessümleri tertemizdir. Hayat kirletemez onları. Oysa ben, o kadar şanslı değildim, masumiyete sahip olma konusunda. Hayata 1-O mağlup başlamıştım. Ben masummuş gibi davranıp iyi bir insan olma hakkımı çoktaaan kaybetmiştim.

Sizin eve hep balkabağı tatlısı yapar getiririm ya aslında ben balkabağından nefret ederim. Babamı ve onunla yaşadığı önemsiz bir gecenin ardından onunla evlenmesine sebep olan kızını yani beni hiç sevmemiş olan kızını yani beni, hiç sevmemiş olan annemi hatırlatır bana.

6 yaşında beni bırakıp giden annemi 6 yaşına gelmiştim ama ne annemin ne babamın sevgisine sahiptim. Kocaman bir yalnızlıktı bu hayatta payıma düşen. Doğduğum günden 6 yaşıma kadar olan o kısa beraberliğimizde, babam işleriyle ilgilenerek, annemse tanımadığım, bilmediğim arkadaşlarıyla eğlenerek yaşadılar hayatlarını.

Başka anne-babalara benzemezdi benimkiler. Bir hatayı ortadan kaldırmak kolaydı ama annem çok sevdiği paralara ulaşmak için hem beni hem de babamı kullanacak insaf fakiri bir kadındı.

Arakan’da sebepsiz yere katliam yapan Budistler gibiydi, masum gibi yapıp içinde bir caniyi gizlerdi. Senin anlayacağın! ... İşin tuhafı bu ailede en çok ona acıdım ben! Bu gün bile benim gözümde o, olması gereken hiç bir şeyi olmamış, her zaman yetersiz görülmüş, herkesin parmakla gösterip edebini tartışma konusu yaptığı zavallı bir kadındı.

6 yaşında beni bırakıp gittiği gün, babamı da kaybetmiştim. Babaannemin o gün bana bu olayı anlatışı hala dün gibi aklımdadır. Yaşlı kadının söylediğine göre babam boynuzlarını taşıyamayıp onların ağırlığı ile kafasını dik tutamamış, eğik başı yüzünden önünü göremeyip o kazayı yapmıştı.

-‘‘ Peki, babaanne babam da niye boynuzlar vardı? İnsanda boynuz olmaz ki?’’

-‘‘ Senin annen olacak o kadın taktı onları oğluma, bize yaşattığı utanç yetmedi oğlumu da aldı benden. Bir de seni bıraktı başıma’’

İşte buydum ben herkes için ‘‘ o kadının kızı.’’ Babaannem için de bundan fazlası değildim. ‘‘Oğlunu öldüren kadının, onun başına işkence olsun diye bıraktığı bir fazlalık’’

Kazadan sonra oturduğumuz mahallede yaşayamadık, herkes benim ki gibi kötü bir annenin kızına düşmandı. Kimse oyunlarına almaz oldu bir zaman sonra. Arkadaşlarıyla kavga eden bir çocuk yere düşmüştü ve ben oyuna alınmadığım için uzaktan izliyordum. Yanına gidip kaldırmak istedim ama annesi okkalı bir tokat attı,