Chapter 15: Crying shoulder
Tulala ako habang nakaupo sa sofa bawat minuto ay nag bubuntong hininga ako, hindi ko alam Kung ano ang gagawin ko.
Nasa harapan ko ang isang papel na may naka drawing ng plano kong bahay, two storey house yun with garage and swimming pool ang problema nalang ay kung pano ko ito ipoporma.
Linggo na ngayon at bukas na ang deadline ng project namin na hanggang ngayon ay di ko parin nagagawa. Hanggang plano palang wala pang nasimulan talaga.
I feel pressured, I don't know what to do. My mind is not in its right state. It's not functioning well, its fully blank.
I can already feel that I'm failing.
Shit wala na akong maisip na paraan, medyo ok lang naman sa akin na kunin ang measurements ng isang bahay, kaso di ako creative kaya baka isang Kubo lang ang magagawa ko.
Naembyerna naman oh! Nag pakawala ulit ako ng isang malalim na buntong hininga
"Aba problemado ah" biglang may nag salita na unggoy sa likod ko.
Tsk isa pa to eh, isang malaking problema din to sa akin. Hanggang ngayon di parin ako maka move on sa ginawa niyang pananakot sa akin kahapon
"Tsk" mabilis na umikot ang mata ko dahil sa inis, pati boses niya ayaw ko ng marinig sobrang nakakairita!
"Ano ba yang ginagawa mo?" Dinungaw ni Bakla ang papel na nasa harap ko.
I immediately crumpled it and throw somewhere. Wala nanaman yung gamit!
Di ko naman yun kayang gawin. Kaya mabuti pang itapon nalang.
Bagsak na kung bagsak!
Pucha naiinis ako, ayaw ko mang bumagsak but I can't do anything to stop my grade from failing, I can't even do my projects
This is so shameful.
"Bakit mo tinapon tombs?" Tanong ni bakla habang naka tingin sa naka lukot na papel na itinapon ko sa sahig.
"Pake mo? Akin naman yun tsk jan ka na nga" inis kong sambit at tumakbo papuntang kwarto.
Pakialamero talaga!
Mag kukulong nalang ako.
Humiga ako sa kama at nag taklob ng kumot.
Di ko alam pero ang bigat ng pakiramdam ko, parang may bumukol sa lalamunan ko, nahihirapan akong lumunok hanggang sa naramdaman ko nalang na may mainit na likidong lumandas mula sa mga mata ko patungo sa pisngi ko.
I never been felt this pressured before. This is just an easy task yet I cant even do it, what a shame.
Ganyan nga talaga siguro pag hindi mo passion ang isang bagay.
To be honest I don't really want to be an engineer, I'm just being force to take this course since its my grandfather's order.
My grandfather is one of the best engineer in his age, and he want me and my brother to follow his steps. Nakaka-pressure talaga.
Kung ako siguro ang papipiliin ay hindi talaga ako kukuha ng engineering, actually I wanted to be a teacher, I want to teach. Bata palang ako ay mahal ko na talaga ang pag tuturo. Gusto kong may matuto galing sa akin, gusto kong makatulong sa mga bata gusto kong mag bigay kaalaman sa kanila.
But those dreams just stay dreams unfulfilled. Kasi something happened, my grandfa didn't want me to take education, he want me to take engineering instead.
Wala namang problema sa akin yun Nung una, In my first to third year of studying I always remain my place being in the deans Lister but now I dont think I can still do it. I can feel that I'm failing.
