Accepting His Rejection (COMPLETE✓)

Last Chapter

Call

Hindi ko aakalain na ganun ang kalalabasan ng usapang iyon. I never expected this. I already accepted defeat in his repeated response towards my feelings, yet look at me now. Inside his encircled arms and hugging him back. Finally holding his taintless physiques on my both arms.

Humiwalay siya sa akin at niyuko ako. Muli niyang pinunasan ang naglandas na mga luha sa pisngi ko.

"I'm sorry if I made you cry. I swear, this is not my intention." he kissed my forehead again after saying it. Sweet. I finally smile as I look at him upward.

He returned my smile showing his pearly white teeth. My heart melt, this is my first time seeing him smile at me. I hope the time will stop and we'll just stay like this. But oh well, the fate isn't on me today because the school bell for next subject just rang.

Humiwalay na rin ako sa yakap niya at ganun din siya sa akin. "Wipe out your tears please? Baka isipin nilang pina-iyak kita, lagot ako kay Reegan niyan." he softly said with his usual tone. I rolled my eyes towards him that make him chuckled. "Pina-iyak mo naman talaga ako." i answered.

Naninibago akong nakatitig lang sa kaniya dahil sa madalas na siyang ngumiti ngayon. Kanina nga lang puro masasamang tingin at walang emosyon na mukha ang pinapakita sa akin.

"Let me carry your things." aniya at kinuha niya ang libro at notebook ko sa kamay ko. "Let's go? Baka malate tayo." tumango na lang ako sa kaniya at nagsimula nang maglakad.

Nasa tabi ko lang din siya at parang guwardiyang nakadikit sa akin. Halos ang ibang estudyante ay nasa labas pa rin at papunta na sa kanilang classroom. Napapatingin pa ang iba sa direksyon namin habang pataas kami sa classroom. Hindi ko mapigilang mamula ang mukha nang bigla na lang akong akbayan ni Zilmer sa balikat.

I was surprised that's why i look upward at him. I was more than stunned looking at his lips plastered with smirked. Bumaba ang tingin niya sa akin.

"What?"

"Ang bilis mo a, tayo na ba?" he just grinned at me and didn't bother to answer my question. Napailing na lang ako. He looks happy though.

I feel ashamed at the people looking at us with their stunned expression, but i tried to ignore it until we reach our destination. Wala pa ang guro namin ngayon at ang mga kaklase namin ay nag-iingay pa rin. Nakita ko rin sila Reegan at Jiro na nagku-kwentuhan sa gilid ng bintana habang si Quem ay nakikisabay sa ibang kaklase namin sa ginagawa nila.

Pagtapak na pagtapak namin papasok sa loob ng classroom ay biglang namatay ang ingay nang makita kami. Sinubukan kong alisin ang kamay ni Zilmer na nakaakbay sa akin ngunit mas lalo lamang niya itong hinigpitan. Bigla akong nahiya sa mga matang nakatutok sa aming dalawa, lalo na sa pinsan kong nakakunot ang noong nakatingin samin. Napabaling pa ang tingin ko kay Jiro na may mas malaking ngisi sa mukha na katabi ni Reegan.

"Hey Zilmer, wipe out your smirk. It's annoying me." Reegan said with his firm deep voice and look down towards me. Tumaas ang kilay nito, napayuko ako. Bigla akong nahiya sa pinsan ko. He's like my dad! Oh my god.

Tahimik pa rin sa room at parang may hinihintay silang salita na manggagaling samin. I clasp my hands together, this is my first time to be so quiet. I'm mostly talkative and bubbly. Now I feel nervous and I'm surprisingly silent.

Hindi nagsalita si Zilmer sa tabi ko at muling nagsimulang maglakad habang akbay pa rin ako. Dinala niya ako sa upuan ko bago hinarap si Reegan at ang ibang kaklase namin.

"Well guys, I'm courting Jeahya. Please support me." he said like an announcement and a nominee who is asking for support. Gulat akong napatingin muli sa kaniya. An I hearing him right? His courting me now?