Twilight 5 : Sunrise

Hoofdstuk 3 Wraak

De voorste gedaante was het kleinste. En met een kwaadaardig lachje op haar engelengezicht keek ze me aan. 'Jane' gromde ik. Ik was zo kwaad dat ik haar aan stukken wilde scheuren. Ik voelde een hand op m'n schouder. 'Jane? Wat een genoegen om jou hier tegen te komen. Wat kan ik voor je doen?' hoorde ik Carlisle met een rustige stem zeggen. Jane stapte naar voren, in reactie zakte ik door mijn knieën. Klaar voor de aanval als ze nog dichter bij zou komen. 'rustig mijn lief' zei Edward achter me en hij pakte mijn schouder steviger beet. Jane begon te praten met haar hoge kinder stemmetje: 'We zijn gekomen, want ik wilde het half mens/half vampieren meisje dat de volturi ten schande heeft gebracht zien.' Ik hoorde Edward grommen. De gedaante links van Jane stapte ook naar voren 'Nou, nou zusje, niet liegen hè?' Zei hij lachend. Hij was iets groter dan Jane, ook onvoorstelbaar knap. 'Alec heeft gelijk Jane' zei de grootste gedaante, Dimitri. Hij Keek me lachend aan. 'Eigenlijk komen we gewoon wraak nemen' zei hij simpelweg. 

'Ze zijn niet gestuurd door Aro' antwoorde Edward op een onuitgesproken vraag van Carlisle. 'Geef ons gewoon het kind en we zullen de rest van jullie met rust laten' Zei Jane ongeduldig. Ik hoorde aan haar stem dat dit tot een gevecht zou gaan leiden. Onbewust liet ik mijn schild over mijn familie glijden. Alles werd een rode waas. Ik had zo goed geoefend, dat als we zouden vechten, dat ik nog steeds alleen mijn familie beschermde. Ik zag dat Emmet al stond te popelen om Dimitri aan te vallen.

Opeens voelde ik een scherpe steek in mijn schild op de plek waar Renesmee in mijn armen lag. Ik hoorde Edward nog harder grommen. 'Jane zou je dat alsjeblieft niet willen doen op mijn dochter?' gromde hij. 'Okee, ik wilde gewoon even checken.' Zei Jane vrolijk. Dacht ze nou echt dat ze een gevecht tegen ons zou gaan winnen? En alsof Carlisle mijn gedachte kon lezen zei hij: 'Zouden jullie zo beleefd willen zijn, en nu vertrekken? ik wil liever niet dat dit tot een gevecht leidt.' En voor het eerst zei Felix iets. 'hahaha, ben je bang dat wij winnen Cullen? Straks ben je weer net zo alleen als honderden jaren terug! We zullen beginnen met... ahw!'

Hij had zijn zin niet af kunnen maken, want Edward was boven op hem gesproken. En vrijwel meteen voelde ik een steek op de plek waar Edward boven op Felix lag. Jane probeerde haar pijn op Edward, maar dat was een onmogelijke kans, want de rode waas lag nog steeds netjes om Edward heen. Ik zag even haar mooie gezichtje vertrekken, maar ze trok hem weer gauw in plooi. ondertussen waren Emmet en Jasper op Dimitri af gesprongen en Alice en Rosalie vochten met Alec. Carlisle probeerde de boel te sussen, maar niemand luisterde. Esmee zei tegen Jane: 'Jullie kunnen beter gaan, ik wil geen gewonden' En met een bezorgde blik keek ze naar haar kinderen, die aan het vechten waren. Ondertussen hield ik mijn schild in stand en antwoorde op Nessie's vragen die ze met beelden in mijn hoofd stuurde. 'Nee, jij gaat niet vechten' zei ik resoluut. Ik zag Jane op me aflopen. 'Edward!' riep ik en Edward trok Jane naar de grond. Carlisle had Felix overgenomen en Esmee hielp hem. Het was zo'n chaos. De Cullens waren aan de winnende hand tot...

'STOP!!!!'