Coffee Shop-JJK✔

|7|

Hatırlıyorum..

Sen ve Soo Min denilen kız sınıftaki boş masalara oturduğunuzda hocaya döndüm.

"Arkadaşlar bugün ders işlemeyeceğim,boşsunuz"

Dedikten sonra sırasından eşyalarını alıp bize gülümseyip sınftan çıktı.

Sınıftan çıktığı gibi Ae Cha daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladı.Herkes onun etrafına doluşurken Eun Woo yerinden kalktı ve Soo Min denilen kızın yanına doğru ilerlemeye başladı.

Olaylar böyle ilerlerken kafamı sıraya koyup,uyumak istedim.Dün gerçekten geç yatmıştım 3 saatlik uykuyla ayakta kalmaya çalışıyordum ve de sabahtan beri bir şey yememiştim.

Yanımda bir hareketlilik hissedince kafamı kaldırıp baktım.Jungkook yanımda oturuyordu.

Merak edip gözlerimi ondan çekip Eun'a döndüğümde, Eun Woo ile Soo Min denilen kızın kahkaha attığını gördüm.Sanırım iyi anlaşacaktık.

Tekrar Jungkook'a döndüğümde bana gülümsediğini gördüm ve ben de zorla gülümsemeye çalıştım.Uykum vardı ve açtım.

"Tebrik ederim Jungkook!Kazanacağını hissetmiştim zaten"

Bir kahkaha atıp utangaçça gülümsedi.

"Teşekkür ederim Hana.Kimse bana yapabilirsin dememişti şu sınav gününe kadar ve şansıma tam sınav günü sen bana şans dilemiştin.Senin sayende buradayım."

Dediğinde gerçekten utanmış,biraz üzülmüş ve mutlu olmuştum çünkü dediğine göre kimse ona inanmamıştı bu beni üzmüştü.Ben ona inanmıştım  ve başarmıştı bu beni mutlu ediyordu ama benim sayemde burada değildi bu da utanmama sebep oldu.O kendisi burayı hak ettiği için buradaydı,benim sayemde değil.

"Sen başardın burada olmayı Jungkook.Ben bir şey yapmadım"

"Bana güç verdin"

Utangaçça gülümsedim.Senin hakkında öğrenmem gereken çok şey var diye düşünüyorum.Karışık birisin ya da ben öyle hissediyorum.

"Peki Jungkook söyle bakalım.Kafede neden çalışıyorsun?"

"Ah şey...evimin kirasını ödemem gerek geçinmek için part-time çalışıyorum."

"Ailen?"meraklı olduğumu biliyorum belki de ileri gidiyordum ama o benim arkadaşımdı bu durum onun için çok zordu.

"Onları küçük yaşta kaybettim.Bana bu yaşıma kadar babaannem baktı."yüzündeki gülümseme giderek solduğunda çok kötü hissetmiştim.Ağlamak istiyordum,yüzünün gülmediğini görmek beni mahvediyordu.

"Özür dilerim,gerçekten çok üzgünüm"Gözlerim istemsiz dolunca bakışlarımı yere indirdim.Bir süre sonra çenemde hissettiğim eller kafamı kaldırıp yüzüne bakmamı sağlamıştı.Beni bu halde görmesini istemiyordum.

Gözlerimiz birleşmişti ama ben buğulu görüyordum.

"Üzülmeni istemiyorum,bu konuya çok alıştım ben.Hayatımda ilk defa biri ailemi kaybettiğimi söylediğimde ağladı.."Ellerini kalbine götürdü ve komik bir şekilde konuşmaya devam etti. "..Ah kalbim,bu beni çok duygulandırdı."

İstemsizce yaptığı harekete kahkaha atmıştım.Hızlı bir şekilde bana baktığında hemen yüzündeki gülümsemeyi görmüştüm.Bu da beni mutlu etmişti.

..

Zilin çaldığını duyduğumda oturduğum yerden kalktım.Bir şeyler yemeliydim yoksa bayılacaktım.

Yavaşça yerimden kalktığımda sınıfta fazla kişi yoktu.Eun Woo dönüp bana baktığında konuşma gereği hissettim.

"Kantine gideceğim.Benimle gelecek misin?"

Kafasını olumsuzca salladı.Demek oluyor ki yalnız başıma gidecektim.

Yavaşça adımımı attım ve koridora doğru yürümeye çalıştım.Ayaklarım istemsizce titriyordu ve kendimi tutamıyordum.Düşeceğimi hissettiğimde tutanacak bir yer arıyordum ama hiçbir şeye tutunamıyordum.

Vücudumda hissettiğim kollar beni dikleştirdi ve bir yere oturttu.Gözlerimi açmakta zorlanıyordum ama kolların sahibini biliyordum.Kokusunda mayıştığım Jeon Jungkook'tu..

Devam edecek...