Gerçeklik✨(Tamamlandı)

Karantinadaki Ev Halkı

Yukarıdaki Deku ya düştüm nedense💚
....-
Şimdi diyeceksiniz ki neden diğer kitaba bölüm yüklemiyorsun.. Ama napiyim uzun zamandır hevesim kaçmıştı ve işlerim vardı.. Ben de düşündüm ki ben yazana kadar bu kitabı okuyun.. Ve merak etmeyin yeni bölüm yarın gelir❤️❤️🌟
.....
Uff.. Anlıyorum çalışmam lazım ama neden bu kadar fazla ödev veriyorsunuz.. Anlıyorum karantinada boş durmamalıyız ama biz de insanız kardeşim.. Lan bir de konu eksiğim var ne boq yiyecem ben şimdi ya..

Ha bu arada benim adım Mei... Kısa ve öz bir ismim var..

Yaklaşık 4 saattir odamda boş boş resim çizip kendimle konuşuyordum.. O an şurada kardeşimin odaya girip resim rafımı karıştırdığını fark etmemiştim bile.

Bücür kardeşim 3.Sınıfa gidiyordu ama çenesi yaşına göre fazla büyüktü. Gıcık olsa da onu çok seviyordum..

Fark etmeden yanıma geldi ve kulağımın dibinde 'Annem gelmezsen seni oklavayla döveceğini söyledi!' Diye bağırdı... Pekala bunu beklemiyordum..
Normalde odamdan çıkmam ama iş annemin oklavasına ve terliğine gelince mecburdum..

İçeriye geçtim.. Salak kardeşim Eba TV izliyor ve beden hocasının yaptığı salak hareketleri yapmaya çalışıyordu.. Pfft.. Çok komikti ama gülersem çarpılacağımı biliyordum..

Annem her zamanki gibi mutfağı siliyordu.. Şu Koronavirüsü çıktı çıkalı ev sirke kokmaya başlamıştı.. Annem beni çağırmıştı ama nedeninin iş yaptırmak değil de yanında tutmak olduğunu anlamıştım..

Annem ve babam ben 7 yaşındayken ayrılmışlardı ve annemin desteğe hala ihtiyacı olduğunu biliyordum.. Bazı maddi sıkıntılarımız olduğu için piç babam olan adama onu seviyormuşuz gibi davranıyorduk.. Zamanla yalan söyleme ustası haline gelmiştim..

İçerideki koltuklardan birine oturdum.. Elimdeki telefonla ne yapsam diye düşünürken en sevdiğim animeyi izlemeye karar verdim.. Bitirsem bile baştan izliyordum.. Yeni bölüm atmıyorlardı ve bu benim canımı çok sıkıyordu..

Evet ben bir otaku yum aslında weeb de olabilir bilmiyorum.. *linçlemeyin ;(*
2. Sezondan başlayarak tekrar izlemeye başladım.. Dizi çok hoşuma gidiyordu çünkü beni gerçek dünyadan soyutluyordu..

Herkesin bir özgünlüğü vardı.. *Baş karakter hariç :D* Hayatım boyunca hep bir gücüm olsun istemişimdir. Salak salak aynaya bakıp pozlar filan da vermişimdir. Yani her akşam yatmadan önce gücüm olsun diye dua edecek kadar salaklaşmıştım..

Bu Dizi beni çok etkilediği için hep o diziyi izliyordum.. Herkezin kahraman olmak için gittiği bir okul vardı.. Daha da iyisi gerçek dünya gibi karmakarışık değildi.. Virüs yoktu en azından..

Ya da ergen olarak ben çok salaklaşmıştım ve hayal dünyasından çıkıp gerçeğe yoğunlaşmalıydım..? Ama ya ölürsem virüs yüzünden.. Bence hayatımın devamını böyle yaşamak çok acımasız olurdu..

Bir süre daha orada kalıp sonra kalktım.. Annem ve kardeşim balkona çıkmışlardı.. Ben de fırsat bilip odama gitmiştim.

Buraya not girmeliyim şu an Given dizisinin Fuyunohanashi şarkısını dinliyorum ve ağlamaya başladım.. *Mafuyu nun yazdığı şarkıyı* O nedenle saygı duruşuna geçtim.. Biraz toparlanıp yazmaya devam edeceğim..
***
İzleyen varsa yazsın..Ben ağlıyorum.. İzlemiyorsanız da izleyin..🤍