Merhaba Hayat

HER SORUNUN BİR ÇÖZÜMÜ VARDIR

İyi okumalar

 

Yazarın Bakış Açısı

Hastaneye geldiklerinde onları bir hemşire odaya aldı.April’i servise yatırdılar.Tam iki ay orada kalacağını söylediler.Doktor odaya girdiğinde ona hiç iyileşemeyeceğini,hep bir uyuşturucu bağımlısı olarak gezeceğini söyledi.April hıçkırarak ağlıyordu.O sırada içeriye Nadia girdi ve ona hayatında işitmek istemediği sözleri söyledi.

 

 

-Senin gibi bir kızım olduğu için utanıyorum.Ailemizin yüz karasısın April,yüz karası

 

 

 

April hâlâ ağlıyordu.Bu duyduklarına inanamıyordu.Bir yandan doktor iyileşemeyeceksin diyordu,diğer yandan annesi ona hakaret ediyordu.April’den terler boşalmaya ve bağırmaya başladı.

 

Nadia’nın onu dürtmesiyle kâbusundan uyandı April.

 

-Şükürler olsun hepsi rüyaymış.

 

 

+Tatlım iyi misin?   Ne oldu neden bağırıyordun?

Marrie April için çok endişelenmişti.Onu adeta kendi kızı gibi görüyordu.Nadia neler hissediyorsa Marrie’de bunları hissediyordu.April doğduğunda bir mucize olarak ağzında iki tane dişle doğmuştu.Marrie, ona dişlek diye seslenirdi bebekliğinde.Kendi çocuğu da olmadığından April’i hep kendi kızı gibi görmüştü.

-Çok kötü bir kâbustu ablacım,çok kötü.Doktor hiç iyileşemeyeceğimi söylüyordu.Annem de bana hakaret ediyordu.Kendimden nefret ediyorum.Bunu yaptığım için kendimden utanıyorum.

Bir an önce hastaneye gitmeleri gerektiğini düşündü Marrie.Yoksa April kendine zarar verecekti.

Hemen yola çıktılar.Marrie arabayı hızlı ama dikkatli kullanıyordu.Hastanede onları Bayan Elsa karşıladı.

-Hoşgeldiniz.Ah tatlım sen April olmalısın.Burası çok sevecen insanlarla dolu bir kliniktir.Gel işlemlerini başlatalım.Sonra seni odana bırakayım.

 

April sadece muayene olup ilaç alacağını ve oradan ayrılacağını düşünüyordu.Ama uyuşturucudan kurtulmak bu kadar kolay değildi.

 

 

-Ne işlemi ya ne odası ben sadece muayene olup gideceğim.Öyle değil mi ablacım?

 

…