GÜNAHKAR

Uzak Dur Benden

Sıcacık şöminenin başında, haşlak kahvemi içmeye çalışıyorum.Ama olmuyo işte...Yine onu düşünüyorum, sadece onu ...Unutmaya çalışıyorum. Tam unuttum derken yine aklıma geliyor.Ve kapı sesi...

O anda korkudan ne yaptığımı unuttum. hızlı adımlarla içeri gittim. Kimse yoktu.Ev arkadaşım Clara olmalıydı seslendim. Ama ses yok. Korktum.Buz gibi kabanımı üstüme alıp evden fırladım.Yanıma hiçbir şey almamıştım. Buna cüzdan ve anahtarda dahil.Apartman merdivenlerinde yalnız başıma oturuyorumdum. Ta ki dışarıdan çığlık sesi gelene kadar... Sokağa çıktığımda yavru kediden başka kimse yoktu. O kadar tatlıydı ki çıplak ayaklarlada olsa peşinden koştum.Ara sokaklardan birine girmişti. Onu takip ettim.Ve işte onu yakalamıştım.Ama aslında yakalanmıştım.Bu Ansel dı.Kaçmaya çalıştım. Ağlıyordum. Göz yaşlarımı durdurmaya çalıştım. Onu görmeyeli tam iki ay olmuştu. Elleriyle belimi kavradı.İtmeye çalıştım.Yumusak dudaklarını enseme deydiriyordu. Ve kulağıma yaklaşıp bana "Seni çok özledim korkak" dedi. Kızdım ve yüzüne tokadı yapıştırdım.Alaycı bir tavırla gülmeye başladı.Onu yumrukladım.Hiç durmadan vurmaya devam etti."Benden neden kaçıyorsun? Hıh yine korktun di mi ?!! Yine korktun.Bana cevap vermiyorsun çünkü sen bi korkaksın."dedi,bağırdı.Sustum.ondan her ne kadar nefret etmek istesem de yapamıyordum.O anda gök gürledi.Sanki tanrı beni anlamış içimde kopan fırtınaları herkese anlatmak istiyordu. Bu düşüncelere dalıp gitmiştim.Ansel sebepsizce bağırmaya başladı :"Deliler ne kadar da anlamlıdır. Hey beni duyun bende bi Deliyim." Ve ardından yere yığıldı. Ilk başta numara yaptığını sandım. En hassas noktasını bildiğimden dolayı bunu kullandım. Ağlamaya başladım." Seni özledim Augustus. "Ansel kalkmadı.Ona doğru yaklaştım.Gercekten bayılmış olmalıydı.Hemen elimi montumun cebine sokup ambulansı aramak istedim.Ama telefonum evde kalmıştı. Hani olur ya Zincirli bela aynen öyle oldu.Bu sefer gerçekten ağlıyordum. Koşa koşa eve gittim.Tam evin kapısına geldim.Ve fiyasko anahtar Nerede ? Bulmacam gazetede yayınlanacak kadar karışıktı.Hemen apartmandan fırladım. Ve ansel ın yanına koştum yerde yatıyordu. Onu sırtıma alıp taşımayı denedim.OLMADI.Sonunda yoldan geçen bi taksi bizi aldı. Taksiden indik. Şoför arkamdan seslendi.Parayı vermeyi unutmuşum. VE DEV BI FİYASKO DAHA