Kimsesizlerin Kimsesi

Bölüm 1 > Giriş <

Sude daha 5 yaşındayken...

Gözlerimi açtığımda babamın elindeki kanlı bıçağı ve yerde kanlar içinde yatan annemi gördüm.

"Anne? Uyudun mu?" Annemin yanına oturdum, babam ağlıyordu ben ise olanları anlamaya çalışıyordum."Baba, annem uyudu mu?" Babam yüzüme baktı yanıma geldi ve oturdu.

"Özür dilerim kızım, lütfen beni affet..." Babam elindeki bıçağı kendi kalbine sapladı, işte o an yüzüme sıçrayan kanla anladım herşeyi...

Şimdi...

"Sude! Ya kızım kalk sana! Alıp kime diyorum?!" Buğra'nın bağırması ile uyandım.

"Of Buğra! Sanki uyusam savaş çıkacak!"

"Doğum gününde uyuyan insanı da ilk defa sende görüyorum he! Ben olsam gözüme uyku girmezdi!"

"Biliyorum, sabaha kadar bizi rahatsız ediyorsun!" Dediğimde yatakta doğruldum.

"Sizde ne hediye alacağınızı bilmiyorsunuz." Yataktan kalktı."Neyse, çabuk hazırlan salonda bekliyoruz." Dediğini başımla onayladım. Buğra odadan çıktı, bende hemen duşa girdim, hızlı bir duş alıp dolabımın karşısına geçtim. Siyah kot pantolonumu, kırmızı kazağımı ve kırmızı sporlarımı giyindim ve hafif siyah bir makyaj yaptım. Odadan çıkıp salona doğru ilerledim, salona vardığımda içeriden tanımadığım sesler geliyordu. Kapıyı açıp içeri girdim, içeride Buğra, Mevsim ve tanımadığım iki çocuk vardı, Buğra beni yanına çağırdı, yanına oturdum.

"Bu benim en ama en ama en iyi arkadaşım Sude." Dedi tanımadığım çocuklara bakarken.
"Bunlarda Yekta ve Ege." Dedi iki çocuğu da gösterirken.

"Memnun oldum Sude." Dedi Ege elini uzatırken.

"Bende memnun oldum." Dedim elini sıkarken. Ege'nin aksine Yekta pek umursamadı. Neyse canım bende umursamam, umursar mıyım? Umursadım.

"Bende tanıştığıma memnun oldum Yekta." Dedim iğneleyici bir tavırla. O sadece başını sallamakla yetindi. Telefonum titredi.
(Buğra kişisinden 1 mesaj) mesaja baktım.

Buğra* Of çocuk çok soğuk dondum😆

*Dimi ya? Sinir oldum 😡

Buğra*herkes sustu bir konu açda konuşalım, sıkıldım 😭

*Sen aç benim aklıma birşey gelmedi 😞

Buğra* neyse boşver ozaman 😝

*Sen kaç yaşındasın? ben yine unuttum😂

Buğra* pislik şeytan, ben seninkini hatırlayım sen benimkini unut😠 Seni döverim hatırla!

* 20'miydi 😅

*Yuh hayır tabiki de, 19 bu son söyleyişim birdaha söylemem 😠

*Tamam söz unutmam 😝 sende kızma hemen korkuyorum

Buğra* Tamam korkma hemen😆

Mevsim'in dürtmesiyle irkildim.

"Niye daldın telefona? Yoksa önemli birimi?" Dediğinde imalı bir şekilde gülümsedi. Buğra'ya baktığımda oda kendini gülmemek için tutuyordu, Ege zaten merakla cevabımı bekliyordu, çaktırmadan Yekta'ya baktığımda sadece baktığını gördüm yüzünde hiç mimik yoktu.

"Bu eniştemiz olduğu anlamına mı geliyor?" Diye sordu Ege. Buğra ile daha fazla dayanama- dık, kahkahalarımız birbirine karıştı.

"Buğra ile konuşuyordum." Dedim biraz sonra, Ege ile Mevsim gülümsediler, gözümün ucuyla Yekta'ya baktığımda bana bakıp gülümsedi ve hemen gözlerimi kaçırdım. Yekta ve gülümse- mek. Ne yalan söyleyeyim şaşırdım. Birkaç dakika daha bekledim ve sonra sıkıldığım için balkona çıktım, demirlere yaslandım ve telefonumda gezinmeye başladım. Balkon hafif esiyordu, bu esinti beni rahatsız ettiği için içeriye girmeye karar verdim, tam balkon kapısından geçtiğimde çarpışmam bir oldu. Tam geriye doğru düşecekken Yekta beni yakaladı. Biraz yakın duruyorduk ve bu yakınlık beni rahatsız ettiği için geriye doğru bir adım attım.

"Şey, ben özür dilerim." Dediğimde gülümsedi.

"Asıl ben özür dilerim, dikkat etmem gerekirdi." Derken elini ensesine götürdü. Hayır hayır hayır olamaz çık beynimden. Neden bu kadar tatlı gözüküyor? Onu tatlı bulmamalıyım.

"Şey ben gitsem iyi olur." Dedim ve yanından geçip odama gittim.

∆ Yekta'nın anlatımıyla...

Giderken onu arkasından izledim. Ben galiba ona aşık oldum. Daha dün {asla aşık olmam} diyordun, gördün mü Yekta Kaya sende aşık oldun.