Şimdi ben...
Kafamdaki çuvaldan celladıma gülümsüyorum
Geçmişi demir parmaklıklar süslü bir çocuk, nasıl anlatsın derdini özgür bir güvercine,
gördüğü gizemli aletlerin şaşkınlığını ?
Işıklarla dolu bir şehir, rengarenk ve coşkulu...
Kelimeler içerisinde boğuluyordu
Sessiz cümleler kurdu ve şimdi ben çıkı verdi ağzından
Şimdi ben...
Kranlık şehrin yalnız müdavimi.
Işıkların yasak olduğu bir diyardan kaçtım
kızıl güneşin doğmadığı, yıldızların masaldan ibaret ,gök yüzü ise bir efsane olan !
Bunca gerçekliği nasıl kabulleneceğim ?
