Gözlerimdir gözlerini gözleyen
Bir sis bulutu kirpiklerimlerimde
Yağışlıdır gözlerim
Hüznüm uzaklara gitmekte
Saçlarını okşayan rüzgar
Kimsenin burnuna değdirmeden kokunu
Bana getirmekte
Bir yolculuk da hüznüm
Azığı yok, elinde avucunda bulundurduğu tek şey kalbim
Parmaklarından kan süzülmekte
Yere düşen her damla bir tını
Her tını'da bir isim saklı
Hüznüm...
Uzun bir yola gitmekte
Bir şiir bir hikaye belki de
Yolları dikenli bir şiir
Sonsuz bir hikaye
Bu hikayede, bu şiir de
Bir gerçek aramaktayız
Karakter ölü
Gerçekler kokmuş
Çocuklar küstürülmüş
Yalan bir cadının elinde
Ağaçlar kuru, kasvet yüklü bulutlarda
Tarlalarda kargalar dolaşıyor
Hüznüm... Uzun bir yola gitmekte
Yollar dikenli
Yollar sonsuz
Aramakta bulmak istediğini
İnsan aradığını bulur da
Bulduğunu hiç arar mı
Dikenli bir ağaca sarılmış
Gövdesi kanlı
Eli kanlı
Gözü kanlı
Kalbim avucunda
Parmaklarından kan süzülmekte
Hüznüm... Uzun bir yola gitmekte
Uzaklardan bir ses geliyor hüznün kulaklarına
Bir inilti
Bir çocuk sesi gibi
Yada yanık bir türkü sesi
Bu şiirin yolu dikenli
Bu hikayenin yolu sonsuz
Hüznüm mü uzun dikenli sonsuz bir yola gitmekte
Aramakta bulduğu nu
Bulmaya çabalıyor aradığını
Arayışı kendi içinde
Yolu dikenli
Yolu uzun
Dudakları çatlamış
Matarasında ki suya hala tuz eklemekte
Hüznüm benim uzun bir yola gitmekte...
