Eskiden kalem tutan ellerim, şimdi kabze kavramakta
Nefti bir yaşantıda, parmaklarım sigara, saçlarım barut kokmakta
Seni görmeyi umut ederken ölen bir yanım, kokmuş bir ceset şimdi
Gözlerin için kan döktüm, vatanım avuç içlerindeydi
Görmeye tenezzül etmedin ki yüzümü, hangi vicdan sana ılık tutmakta
Gelesin ve göresin bu nefti yaşantıyı, bu zirvesi beyaz nefti dağları
Gel ve gör yaşamak nedemekdir yokluğun kollarında
Uyuşan kafamın içindeki yaşantıyı sende yaşa, ve ölü bir düşünceye hapsol.
Öyle bir ölüm ki bütün faciaları beraberinde getiren, öyle bir facia ki ölüm bile yanında hafif kalmakta
Ben yokluğu oğlu
Sana bir mektup yazdım ama bu yaşantı onun sana ulaşmasına engel
Sen varlığın efendisi yokluğun ne demek olduğunu biliyormusun
Binbir renkler içinde siyahtaki neftiyi görebiliyor musun
Bu nefti yaşamı anlayabiliyormusun
Biliyormusun,saçlarım döküldüğü yetmezmiş gibi bitlendim
Ama vazgeçirmedi kaburgalarımda ki sancılar
Kalbimin yarıklarında hala fışkırmakta aşk
Bilir misin parmakların sigara saçların barut kokmasını
Yaktığın bu kalpteki acı kokuyu bilir misin
Bilsende bilirim ki sen, alışıksın ey dünya yanan insan kokularına....
