Bir yaşamla bulduğum gözlerinin bedeli, ölümmüş meğer
Bu canı ne için taşıdığımın farkına varamadım, ölüm bu kolay olmamalıydı
Bir ölüm kaldı akşam olmaya
Bir ölüm kalmışken aydınlığa, beni ötekileştiren düşünceleri berkitmiştim
Yürüdüğüm yollarda pıhtılaşmış topraklar gördüm, kaldırımlarda ölü bir adamın düşünceleri yatıyordu
Gözlerim görmeyi kaldıramadı, zorladım kendimi bakmalara
Usumam artık, gerçekleri görmüştüm
Kaç falaka daha ve kaç dakika tek ayak üstünde bekletecek hayat beni
Daha yaratıcı cezalar vermeliydi, ben akıllanmadım
Babamın aldığı abdestde, eğilip kalkmalarında bir şeyler gizliydi
Ben bakmalara alışamadım
Önüme tahtadan demirden setler koydular
Sırtıma batan kıymaklara ve çizikler atan paslı demirlere aldırmadım
Eğilmedim hoyrat düşüncelerin karşısında
Boyun eğmedim sadistçe oyunlara
Gerçekleri baktığım aynada gördüm,
Hoyrat !
Benmişim kölesi bu düşüncenin
Faşistçe tuzakları koynuma sokan yine kendi ellerimmiş...
