TESADÜF

Annem

Luna

Normal bir gündü okula hazırlanıyordum her şey hazırdı ama bir şey hariç ne unutmuştum hatırlamıyordum sonra en iyisinin aramak olduğuna karar verdim. Etrafı öylece arıyordum ne unutmuş olabilirim diye koltukları altı, dolaplar, çekmeceler her yeri aradım fakat bir yer hariç oturma odasına bakmamıştım hemen oraya yöneldim ve aramaya başladım.

Koltukların altı temizdi, dolaplarda da bir şey yoktu ve bütün çekmecelere baktım bir tanesi hariç hemen o çekmeceye doğru yöneldim ve çekmeceyi açtım. O da ne bir süre ama bir sürü kağıt hepsine teker teker baktım tam işim bitmiş çekmeceyi kapatıyordum ki bir kağıt düştü elime aldım şeffaf bir dosyanın içindeydi üzerinde ................. hastanesi yazıyordu sonra biraz alta doğru baktım ve annemin adı yazıyordu. Hemen kağıdı dosyadan çıkardım ve incelemeye başladım ardından gördüklerim karşısında şok geçirdim. Annem kanser hastasıydı hem de kanserin son evresindeydi bunları okurken kâğıda bir yaş düştü ağlıyordum. Annem gözümün önünde ölüyordu ben ise bunu bir tesadüf üzeri öğreniyorum. Ardından annem çağırdı bende hemen gözyaşlarımı sildim hiçbir şey olmamış gibi kâğıdı yerine koydum ve bir gülümseme takınıp okula gittim.

Yolda kızlar bir şeyler hakkında konuşuyorlardı ama ben onları duymuyordum sadece 'evet' 'olur' 'aynen' gibi kelimelerle onların dediklerini onaylıyordum. Dünya başıma yıkılmıştı ne yapacaktım ben babam birkaç güne yani doğum günümde iş gezisinden gelecek annemin hastalığını öğrendikten sonra kim bilir nasıl perişan olacak? Annem kesin biz üzülmeyelim diye söylemedi canım annem benim sonra birden gözlerim doldu ve bir yaş düştü gözümden. Kızlar da fark etmiş olacak ki.

A: Luna ne oldu neden ağlıyorsun?

N: Evet Luna biz mi bir şey yaptık söyle de bilelim

L: Hayır kızlar siz bir şey yapmadınız bugüne pek güzel başlamadım da

N: Peki ne oldu bugün hadi anlat da rahatla

L: Nasıl anlatacağım bilmiyorum böyle bir şey nasıl anlatılır ki?

A: Anlat sen biz anlarız

L: Kızlar bugün ben annemin kanser olduğunu öğrendim ama annem bildiğimi bilmiyor ve galiba üzülmemem için söylemedi ne yapacağım ben?

N: Eğer sen böyle üzgün olmaya devam edersen annen şüphelenebilir.

A: Evet senin öğrendiğini ve üzüldüğünü öğrenirse daha kötü olur

L: Haklısınız şimdi kendimi toparlayacağım ve şimdi okula gidelim yoksa geç kalacağız.

Okula geldik ve bugün bu olayı düşünmekten derslere hiç adapte olamadım. Öğretmenin dediklerini beynim algılayamıyordu duymuyordum çünkü annemin her an ölebileceği gelince korkuyordum hem de çok korkuyordum.

Zil çaldı ve ben hemen koşarak tuvalete koştum gözlerim dolmuştu ama kimse ağladığımı bilmesini istemiyordum. Tuvaletlerden birine geçtim ve ağlamaya başladım dayanamıyordum annemsiz nasıl ayakta durabileceğim bilmiyordum ama benim güçlü olmam gerekiyordu annem için güçlü olacaktım.

Kedimi toparladım nede olsa birkaç gün sonra benim doğum günümdü 18 yaşıma giriyordum. Babam da geliyordu benim şu an mutlu olmam gerekiyordu tuvaletten çıktım elimi yüzümü yıkadım ve sınıfa girdim.

Kızlar yanıma geldi ve doğum günüm hakkında konuşmaya başladık.

A: Acaba ne giysek?

N: Bilmem çıkışta bakalım

L: Olur çıkışta bakarız

N: Peki nerede yapacaksın?

L: Evin arka bahçesi epey büyük orada yapmayı düşünüyorum.

A: Bence güzel fikir peki kimleri çağıracaksın?

O sırada bizim üç silahşorlar geldi.

S&M&G: Biz olmadan hiç parti olur mu?

Sonra hepimiz gülmeye başladık.

L: Siz de doğum günüme davetlisiniz

N: Saat kaçta?

L: Daha belirlemedim.

O sırada öğretmen içeriye girdi ve herkes yerlerine oturdu. Bir gün daha böyle bitti.