Chapter 2: Stupid
HINDI agad ako nakagalaw sa kinatatayuan ko, nang makita ko ang Ate Cleigh kong nandito sa apartment namin.
"Ate, what's brought you here?" I asked her. I was surprised for her sudden visit, kakagising ko lang, ngayon na ang unang pasok ko sa new school ko tapos nabungaran ko si Ate na naka-upo sa couch.
"Why? You sounds like you don't want me to be here, aren't you?" She asked while pouting. Here we go, the childish version of Cleigh.
Mabilis akong umiling. "Ofcourse not, that's not what I'm meant. I'm happy to saw you here." Pilit akong ngumiti.
"Ah, by the way, I'm here to tell you that Mom called me last night." She said while looking at me.
We're dead. I mean I'm dead.
Huminga ako ng malalim. "Ano ang sinabi ni mama?" Nag-aalala ako kay Ate baka mapagalitan siya ni Mama. Pero naisip ko kailan ba pinagalitan ni mama si Ate? Ako nga itong nakakatanggap ng sermon, kahit na wala naman akong ginagawang kasalanan.
"Don't worry, leave everything to me." She said while smirking. Bakit parang pakiramdam ko parang may mali? Hindi ko lang malaman, hindi naman sa pinagdududahan ko si Ate, pero hindi talaga mawala sa'kin, naloko na ako dati at mahirap na sa'kin ang magtiwala ulit.
Tumango ako. "Ganoon ba?" Inayos ko ang magulo kong buhok. Kakagaling ko lang sa kwarto, bigla kasi akong ginising ni Lasse sabi niya nandito raw si Ate.
"Oh, before I forget, Mom's want you to call her later." She said. Hindi naman nakawala sa'kin ang pasimple niyang pag-irap? Alam ko malayo pa rin sa'kin ang loob ni Ate since then and until now, parang napapansin ko na lumalayo pa rin siya. At alam ko rin na pinapakisamahan lang niya ako. Sa pamilya namin ako ang tinuturing nilang black sheep.
"Sige, I call mama later." Naka-ngiti kong sabi.
Tumayo na ito. "Hmm... I'm going." Sabi nito at inayos na ang bag niyang mamahalin. Kahit kailan hindi pa ako, nakahawak ng bag na mamahalin. Pero aanhin ko naman iyan?
"Sige Ate." Pag-papaalam ko sa kan'ya. Hinatid ko siya sa tarangkahan. Na-iinggit ako kay Ate, sobrang ganda niya, lahat ng damit na isinusuot niya bumabagay. Napapalingon lahat sa kaniya ang mga tao, even she walked she is full of classy and confidence. At alam ko rin na masama ang mainggit pero hindi ko maiwasan at mas lalo pa kung pinagtabi mo kami makikita mo talaga ang differences namin. Ate is a black beauty, while me I have a pale skin na akala mo bampira, and Ate Cleigh has slim a body. She is tall also, unlike me I'm not tall as her, and my height doesn't suit to my age. And for me Ate is the perfect example of tall, dark and beauty. Too much comparing.
After Ate left I went inside. I'm going to prepare, this is my first day being an student of ZU, I'm excited and a little bit nervous, ano kaya ang naghihintay sa'kin doon?
"Taki, naka-alis na ba ang Ate mo?" Pamungad na tanong sa'kin ni Chustine pagka-pasok ko, naabutan ko itong nag-aayos ng bag at uniform niya habang si Lasse naman ay nanunuod ng TV.
Tumango lang ako at pumunta na sa banyo. After kong magawa ang daily routine ko, bumaba na ako para kumain. I'm sure the food is ready. Chustine is assigned in cooking for our breakfast now. And also we make a list of household chores and who's the person will assign on it, and luckily I'm the one who will clean the whole house. But for me it's better than washing clothes. Yeah! Sounds great right?

BINABASA MO ANG
Chasing the Elusive 1 (On Going)
Teen Fiction📌This is my second ongoing story "As the tree reach for the sun above so my arms reach out for your love" ▪URFRIES▪