Yes Ko Ko But Sorry✔

Episode (6)

Uni
အားလပ်ရက်မို့စာအုပ်ဖတ်ရင်းခဏအိပ်ပျော်သွားမိသည်ထင်
သည်နိုးလာတော့အချိန်အားဖြင့်2နာရီ။ အိမ်မှာလည်းဘယ်သူ
မှမတွေ့တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ဟိုအမွှေစိန်လေးအသံလည်း
မကြားတာမို့ကျွန်တော်အောက်ကိုသာဆင်းပြီးမီးဖိုချောင်ထဲ
ဝင်လိုက်တော့နှုတ်ခမ်းကပွစိပွစိလုပ်ရင်းထမင်းလိပ်တွက်လို
အပ်တဲ့အသီးတချို့ကိုလှီးနေတဲ့ကောင်လေးကိုတွေ့လိုက်
တော့jung kook ပြုံးလိုက်မိသည်။

ဒီလိုကျတော့လဲအိမ်ရှင်ထီးလေးကျလို့။

မားကတော့ထမင်းလိပ်လုပ်ဖို့ဆန်ကိုဆေးနေသည်။

"သားjung kook နိုးပြီလား"

"ဟုတ်မား"

မားကကျွန်တော့ကိုပြုံးကာမေးပြီးတာနဲ့အပြင်ကိုခဏထွက်သွား
သည်။

ကျွန်တော်လည်းယောင်းငယ်လေးနားကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
သူကတော့ဂရုမစိုက်။ မားလပု်ထားတဲ့ထမင်းလိပ်ကိုစားလိုက်
လှီးလိုက်နဲ့ဟုတ်နေတာဘဲ။

"ကလေးကိုကို့ကိုရောထမင်းလိပ်မကျွေးချင်ဘူး"

တခုပြီးတခုယူပြီးမြုံစိမြုံစိဝါးနေတဲ့ကောင်လေးကိုအသည်း
ယားလွန်းလို့အကဲစမ်းမိတော့

"စားချင်ရင်ယူစားပါလား"

"ဟင့်အင်း။ မင်းခွံကျွေးတာဘဲစားချင်တာ"

နားနားကိုကပ်ကာပြောလာတာမို့အနည်းငယ်ရှက်သွေးဖြာ
မိပင်မဲ့လည်းကျွန်တော်ကသူ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလေ။
ခုချိန်မှာကိုကို့အလိုကိုမလိုက်နိုင်ပါ။

"ခင်ဗျားလက်ကပြတ်နေလို့လား။မပြတ်ရင်ကိုယ့်ဘာသာ
ယူစားမစားချင်ရင်အငတ်နေလိုက်"

မျက်စောင်းထိုးကာကပ်ကပ်လန်အောင်ပြောလာတဲ့ကလေး
ငယ်ကရန်တွေ့ပြီးတာနဲ့အနားကထမင်းလိပ်တခုကိုစားလိုက်
တော့

"ကို..ကို..အွန့်..အွန်း"

ဖိကပ်နမ်းလာတဲ့ကိုကို့အနမ်းတေကြောင့်လန့်သွားမိသည်။

နမ်းယုံတင်မကပါးစပ်ထဲထမင်းလိပ်ကလည်းကိုကိုနဲ့ကျွန်တော့
ရဲ့လျှာနှစ်ခုကြားမှာဓားစာခံဖြစ်နေရှာသည်။