Yes Ko Ko But Sorry✔

final

Uni
"ကျွီ..ဒုန်း..ဝုနူ်း"

"ကိုကို"

ကိုကိုဆိုတဲ့နာမ်စားလေးသုံးကာခေါ်လိုက်တဲ့
ကောင်လေးအသံတေကြာပင်မဲ့အရာအားလုံးဟာ
နောက်ကျခဲ့သည်။မျက်စိစုံမှိတ်ရင်းလွင့်ထွက်သွား
တဲ့အဖြူရောင်အရိပ်ကလေးကလမ်းမထပ်က
သွေးအိုင်ငယ်လေးထဲမှာလဲကျလျက်။

"ကို..ကိုကို.."

"ယောင်းငယ်ကလေးငယ်"

သွေးအိုင်ထဲလဲကျနေတဲ့ ကောင်လးကအပြုံးတေ
နဲ့ပြုံးပြလာသည်။

"wae!! ဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရတာလဲကွာ"

အတိုက်ခံရမှာသူ့နေရာမှာအစားဝင်ခံခဲ့တဲ့ကလေးငယ်။

"ကိုကို။တောင်း..ပန်ပါတယ်"

တိုးရှရှအသံလေးနဲ့ကြေကွဲနေတဲ့ကလေးငယ်။

ဟင့်အင်းမဖစ်ရဘူး။ကျွန်တော့ကလေးကိုဘယ်သူမှ
မခေါ်သွားရဘူး။မဖစ်ရဘူး။သူကကျွန်တော့အပိုင်
မို့။သူကကျွန်တော့အနားကဘယ်မှမသွားရဘူး။

"ကိုကို့ကိုထားခဲ့မလို့လား။အားတင်းထားပါကွာ။"

ကောင်လေးကသူပြောသမျှကိုပြုံးပြရင်းသူ့ကိုသာ
ကြည့်နေသည်။ဖြူစင်လွန်းတဲ့အဖြူရောင်ဝတ်စုံလေး
ကကောင်လေးရဲ့သွေးတေနဲ့အရောင်ထင်းနေသည်။

"ယောင်းငယ်ယောင်းသတိထားဦး။ယောင်းငယ်"

အရူးတယောက်လိုအော်ဟစ်ကာအော်နေတဲ့ကိုကို့အသံ
တေကတဖြည်းဖြည်းဝေးကွာလာသလိုခံစားရသည်။
ဒါကယောင်းလေးတို့နောက်ဆုံးတွေ့ခြင်းလား။
ယောင်းလေးကိုကို့ကိုအပြီးနှုတ်ဆက်ရတော့မှာလား။

ယောင်းလေးတောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို။ဖစ်လာသမျှကို
ခါးဆီးခံယုံကလွဲပြီးကျွန်တော်မတတ်နိူင်တော့ဘူး။
တောင်းပန်ပါတယ်။တင်းထားသမျှစိတ်တေကို
လျော့ချရင်းအလင်းတို့ရဲ့တစ်ဖက်ကမ်းအမှောင်ထုဆီကို
သာ ကျရောက်သွားသည်။

ဒီတခါရောကံကြမ္မာကဘယ်သူ့ဘက်ကလဲ။
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

သုံးလကြာသော်

"ယောင်းငယ်"

"ဟာကိုကို"