Yes Ko Ko But Sorry✔

Eposide (11)

Uni
နီလာရောင်နေလုံးကြီးနဲ့အေးချမ်းနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်က
လိုက်ဖက်အောင်လှနေသော်လည်းကျွန်တော့တွက်
မလှပနိုင်ပါ။

ချစ်ရသူရဲ့အနားမှာကိုယ်မဟုတ်တဲ့တခြားတယောက်ရောက်
နေတဲ့မြင်ကွင်းကဘယ်လိုမှကိုကျက်သရေမရှိနိုင်ပါ။

ဒီနေ့မနက်စာစားမယ်ဆိုပြီးအောက်ဆင်းလာတာနဲ့
တချိန်ကကိုကိုနားမှာထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော့နေရာမှာ
မီနာကလာထိုင်နေတယ်လေ။

"သားtaeလေးစားလေစားမကောင်းဘူးလား"

ထမင်းခွက်ကိုကိုင်ကာမွှေနေပြီးမစားဘဲရေတေသာ
ထိူင်သောက်နေလို့တီတီမေးသည်။

"သားဗိုက်မဆာလို့ပါ။တီတီ။ကိုကိုကျွန်တော်
အိမ်ရှေ့ကစောင့်နေမယ်။"

ပြောရင်းtaeဟာထထွက်သွားသည်။

သိတာပေါ့ကျွန်တော့ကလေးကမီနာကျွန်တော့နား
မှာရှိတာသဘောမကျဘူးဆိုတာ။

ထမင်းစားပြီးတာနအဲ့ကုန်လုံးကျောင်းသွားဖို့ပြင်ကြရတာပေါ့။
ဒီနေ့ကျောင်းတေစဖွင့်ပြီလေ။ကိုကိုကအလုပ်သွားtaeက
ကျောင်းသွား။အဲ့လိုနေ့လေးတေပြန်ပေါ်လာသည်။

"တီတီသွားပြီနော်"

"အန်တီသမီးတို့သွားပြီနော်"

အကုန်လုံးကနှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ကားဆီသွားကြပြီးကိုယ်
စီနေရာယူကြပင်မဲ့taeနဲ့မီနာကတော့။

"taehyungငါရှေ့မှာထိုင်ချင်တယ်"

"အဲ့ဒါငါ့နေရာငါနောက်မှာနေရတာမကြိုက်ဘူး"

"မရဘူးနင်ကအမြဲထိုင်နေရတာငါကိုကိုjeonနဲ့ထိုင်
ချင်လို့ပါ"

"မီနာယောင်းလေးကဒီမှာဘဲထိုင်နေကြမလို့။မီနာက
လိမ္မာတယ်ကွာ။နောက်မှာသူငယ်ချင်းတေနဲ့ထိုင်လိုက်ပါ။"

"မရဘူးကွာကိုကိုjeonကမျက်နှာလိုက်တယ်။taehyung
ဘက်ကချည်းဘဲဟင့်"

Jung kookကလည်းချော့ပြောသော်လည်းမာယာဗလ
ပွနဲ့မီနာကအကြံအဖန်မျက်ရည်တေထုတ်ကာသုံးသည်။
ထမင်းစားခန်းကနေရာခုကျွန်တော့ထိုင်နေတဲ့နေရာ
အားလူံးကိုသူလုယုနေတာနောက်ကိုကိုနဲ့လက်ထပ်မဲ့
နေရာကိုပါလုဦးမလို့လား။