Το κοινό μυστικό

Τι έγινε παιδιά;

Η Ναταλία τήρησε την υπόσχεση της. Όποτε ερχόταν, είτε για δουλειές, είτε για ψυχαγωγία, πάντα ερχόταν στο σπίτι μου. Μόνο ακόμα μια φορά μοιράστηκα το κρεβάτι μου μαζί της. Βασικά, δύο, αλλά δε τη θυμάμαι σχεδόν καθόλου, είχα πιει. Ξενέρα.
Τρία χρόνια πέρασαν από τη πρώτη μας φορά... Απόφοιτος μάγειρας τώρα πια, ήθελα να ζήσω το όνειρο μου... Ο πατέρας μου με είχε προτείνει σε ένα πελάτη του που έχει gourme εστιατόριο, και μετά από συνέντευξη, σκληρή δουλειά, και χρόνο έγινα ο νέος pastry chef του εστιατορίου. Έκανα το hobby μου επάγγελμα.
Για να γιορτάσω αυτή μου τη προαγωγή, έκανα στα ρεμάλια μια βιντεοκλήση, μη μιλάω σε έναν έναν...
Π: Ρεμάλια...
Δ: Πες το γρήγορα, γιατί είμαι στη δουλειά...
Α/Ε: Έλα τι έγινε;
Π: Πήρα προαγωγή... Το βράδυ σπίτι μου να τα πιούμε... Φέρτε και τα κορίτσια.
Δ: Θα έρθουμε...
Α: Πάλι θα πιούμε!
Ε: Ναι ρε μαλάκα!
Π: Στις 22:00 εδώ.
Α/Ε/Δ: Έγινε...

Βράδιασε... Τα παιδιά είχαν έρθει και μέσα σε μια ώρα είχαμε πιει ένα μπουκαλάκι.
Η Ισμήνη, τέρμα αντίθετη στο χαρακτήρα από τον αδερφό μου, μές στη τρελή χαρά, λέει:
Ι: Πάμε ένα Θάρρος ή Αλήθεια;
Ελ: Πωωω, τι είπες τώρα;
Αρ: Ναι, μέσα.
Εμείς γουρλώσαμε... Καλά ντάξει εγώ ξέρετε για ποιο λόγο, αλλά τα αδέρφια μου γιατί;
Δ: Εεεε, δε νομίζω...
Α: Εγω δε θέλω...
Ε: Ούτε εγώ...
Π: Κωλώνετε! (Είπα να κάνω μπλόφα, αλλά δε μου βγήκε.)
Α/Ε: Ποιος κωλώνει ρε;
Δ: Ας είναι λοιπόν... Πάμε.
Το παιχνίδι ξεκίνησε... Τα αγόρια, όχι μόνο διαλέγανε μόνο θάρρος, αλλά αρχίσανε να λένε και κάτι μαλακίες, σε φάση κάνε δέκα κάμψεις, γύρνα 20 φορές γύρω από τον εαυτό σου, και τέτοια. Ώσπου...
Ι: Ε Διονύση, Αλήθεια θα πεις τώρα... Έχεις τρία Θάρρος στη σειρά...
Αλ: Καλά σου λέει.
Δ: Μα ρε παιδιά...
Ελ: Έλα μωρέ φάση θα έχει.
Δ: Άντε αλήθεια...
Ι: Με ποια κοπέλα ήταν η πρώτη σου φορά;
Γυρνάμε και τον κοιτάμε όλοι στα μάτια.
Ι: Ούτε εσείς ξέρετε;
Α: Λογικά, κανείς δε θα ξέρει... Γιατί θα ήταν κοινό μυστικό...
Π: Ισχύει...
Ο Διονύσης λύνει τη γραβάτα του, πίνει το ποτό του μονορούφι, και λέει:
Δ: Πέτρο, θυμάσαι που σε είχα πάρει τηλέφωνο όταν ήσουν αγγλικά, να πας να πάρεις τους άλλους να πάτε για μποουλινγκ;
Π: Ναι, κάτι θυμάμαι...
Δ: Ε τότε έγινε...
Α: Με ποια;
Ε: Τη ξέρουμε;
Π: Άντε πες...
Δ: Με τη Ναταλία... (είχε ντραπεί ολόκληρος)
Π: ΤΙ;
Α/Ε: ΜΕ ΠΟΙΑ;
Ι: Άντε ρε!
Δ: Ναι...
Ο Άρης και ο Ερμής πίνουν μονορούφι το ποτό τους...
Π: Τι πάθατε;
Α: Τίποτα...
Ε: Ναι, όλα καλά...
Αρ: Άρη και εσύ Αλήθεια θα διαλέξεις.
Α: Αγάπη μου όχι...
Αρ: Άρηηηη.
Α: Πωωωω ρε πούστη μου, καλά...
Αρ: Σου επαναλαμβάνω την ερώτηση της Ισμήνης.
Α: Δεν απαντάω.
Αρ: Όχι δε κατάλαβες. Δεν έχεις επιλογή. Α: Τη πατήσαμε... Λοιπόν. Πέτρο, θυμάσαι όταν χτύπησες το πόδι σου στο σχολείο;
Π: Ακόμα με πονάει η μαλακία που και που...
Α: Ε λοιπόν τότε έγινε.
Δ: Αφού ήμασταν εμείς σπίτι... Πού;
Α: Στο ατελιέ...
Ε: Ωχ...
(Ο Ερμής πίνει κι άλλο ποτό ολόκληρο επί τόπου)
Ι: Τη θυμάμαι εκείνη τη μέρα... Δε τα είχαμε καιρό με το Διονύση. Έτσι γνώρισα τους γονείς του.
Δ: Ώπα... Εκείνο το βράδυ στο ατελιέ ήσουν μόνος με...
Α: ... τη Ναταλία. Bingo...
Π: ΤΙ;
Ελ: Ερμή, με ποια ήταν η πρώτη σου φορά;
Ε: Άρη θυμάσαι που ήρθα να σε αλλάξω εκείνο το βράδυ;
Α: Ναι...
Ε: Ε τότε το κάναμε και παρέα...
Α: Ναι ρε bro, κι αυτό ίδιο.
Π: ΩΠΑ, ΤΙ;!
Δ: Πωωωω τι πάθαμεεεε...
Ι: Δηλαδή για να καταλάβω...
Ελ: Πήγε και με τους τρεις σας;
Αρ: Και με εσάς τους δύο την ίδια μέρα;
Α/Ε/Δ: Ναι...
Αρ/Ελ/Ι: ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ...
Δ: Τι γελάτε μωρέ;
Ι: Τι θες να κάνουμε; Να κλάψουμε;
Α: Δε μπορούσα να δω τη μαμά στα μάτια...
Ε: Πήγαμε με τη μαθήτρια της...
Α: Τη συνεργάτιδα της...
Ελ: Για μισό λεπτό, γιατί θα γελάσω κι άλλο... Πέτρο...
Π: Έλα.
Ελ: Με ποια ήταν η πρώτη σου φορά;
Π: Με τη Ναταλία μετά το πάρτυ που κάναμε όταν έμαθα οτι πέρασα στη σχολή...
Αρ/Ελ/Ι: ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Δ: Τι έκανες ρε μαλάκα;
Π: Ό,τι θέλαμε και οι τέσσερις απ'ότι φαίνεται, μη με κρίνεις...
Ε: Γαμήστε το. Τώρα ό,τι έγινε, έγινε...
Α: Δε μπορεί να ξεγίνει...
Αρ: Μια φορά ήταν με όλους σας;
Δ: Με έμενα κυριολεκτικά ένα γύρο.
Α: Και με εμένα.
Ε: Και εγώ ένα γύρο...
Π: Εδώ είναι η διαφορά μας μάγκες. Ενώ εσείς απλά κάνατε τη καύλα σας, εγώ και η Ναταλία ήρθαμε πιο κοντά. Πέρασα άλλα δύο βράδια μαζί της, και το ένα δυστυχώς δε το θυμάμαι γιατί ήμουν λιώμα. Και θα ξαναπέρναγα και τέταρτο. Και πέμπτο. Και έκτο. Και όλα τα βράδια του κόσμου... Και όχι μια φορά ή δύο όπως εσείς...
Α: Και μετά από αυτό που έμαθες τώρα;
Ε: Αλήθεια;
Π: Το μόνο κακό είναι ότι ήμασταν αδέρφια... Απλά έκανε σεξ η κοπέλα, δε μας πλήγωσε. Και αν σας ξέρω αρκετά καλά, πρέπει να ήσασταν εσείς αυτοί που της κόψατε κάποια ελπίδα για κάτι παραπάνω, ή μπορεί απλά και να μην ήταν ποτέ για κάτι παραπάνω. Who knows?
Δ: Πώς είσαι τόσο ψύχραιμος; Απορώ πραγματικά...
Ι: Έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα μαζί της δε το βλέπετε;
Δ: ΠΕΤΡΟΟΟ;
Π: Έχω περάσει άπλετα βράδια με γυναίκες... Καμία δε μπορεί να συγκριθεί μαζί της.
Α: Διονύση μη μιλήσεις... Άστον.
Ε: Κάποια στιγμή θα του φύγει.
Π: Δε θα μου φύγει ποτέ...

Το υπόλοιπο βράδυ ήταν λίγο αμήχανο για τους τέσσερις μας... Τα κορίτσια το καταδιασκέδασαν, γέλασαν πάρα πολύ με την όλη κατάσταση... Εμείς, από την άλλη, ακριβώς το αντίθετο... Δε με πείραξε που κοιμήθηκε με τα αδέρφια μου. Ούτως ή άλλως, εγώ ήμουν ο τελευταίος, τους άλλους έπρεπε να πειράξει παραπάνω. Με πείραξε που δεν έχουν καταλάβει την έλξη που όντως υπάρχει στον έναν για τον άλλον.

Αχ ρε Ναταλία...