Το κοινό μυστικό

Ήρθε η σειρά μου

Τώρα, θα σας μιλήσω εγώ, καιρός ήταν πιστεύω... Ο χρόνος πέρασε , που λέτε, και ήρθε η σειρά μου να περάσω σε σχολή... Ο μεγάλος είχε φύγει από το σπίτι αρκετά χρόνια τώρα, και συζεί με μια κοπέλα, την Ισμήνη, και το πάνε σοβαρά... Οι δίδυμοι φύγανε από το σπίτι κανά χρόνο τώρα, συγκατοίκησαν για λίγο και μετά πήγαν να μείνουν με τις σχέσεις τους.
Η Ναταλία έχει φύγει από τη γκαλερί, και έχει φτιάξει δικιά της στη Θεσσαλονίκη. Συνεργάζεται βέβαια σε κάποιες μεγάλες δουλειές με τη μαμά και έτσι τη βλέπω κάποιες φορές. Οι άλλοι οι μαλάκες πάντα τύχαινε και είχαν δουλειά όταν ερχόταν. Μόνο με μένα είχε κρατήσει επαφές. Από τότε που έφυγε, μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα... Για διάφορα θέματα. Τέχνη, κουλτούρα, για κάποιες περιπετειούλες που είχα στο λύκειο (που κάτι γινόταν ρε φίλε, και χαλούσε η φάση πριν να πηδήξω ρε φίλε. Fuck my life, να πούμε) και εκείνη στη Θεσσαλονίκη, και τη καθημερινότητα μας γενικότερα... Μέχρι και βιντεοκλήσεις κάναμε. Όποτε την έβλεπα, για κάποιο λόγο, μου ξύπναγε ένστικτα που δεν ήθελα να βγουν (ντάξει τη πρώτη φορά που τη γνώρισα, αν ήμουν μεγαλύτερος, τη πήδαγα χωρίς δεύτερη σκέψη... Να τα λέμε κι αυτά.), μόνο και μόνο για να μη χαλάσει η σχέση μας... Δε με χάλαγε το ότι ήταν αρκετά μεγαλύτερη, ποτέ δε της φάνηκε άλλωστε, πάντα φαινόταν τουλάχιστον πέντε χρόνια νεότερη... Ούτως ή άλλως, κάθε άντρας πρέπει να πάει κάποια στιγμή στη ζωή του με μια μεγαλύτερη. Γνώμη μου...
Είχα πει στο γονείς μου, πως θα πάω να μείνω εγώ στο σπίτι των Αρχαίων, αφού ούτως ή άλλως πληρώναμε ενοίκιο γι'αυτό. Μου είπαν πως θα με άφηναν μόνο αν πέρναγα στη πρώτη μου επιλογή. Όταν πέρασα αριστούχος στο μαθηματικό, με παραδέχτηκαν.
Τα αδέρφια μου με βοήθησαν στη μετακόμιση. Με τα πολλά, μόνο ο καναπές μας έμεινε...
... Π: Ρε μαλάκες... Προσέχτε λίγο με το καναπέ. Θα μου γδάρετε το τοίχο.
Α/Ε: Σκάσε Πέτρο.
Π: Τι Πέτρο; Δίκιο έχω. Εσείς προσέχτε.
Δ: Μισό να βάλουμε ένα χεράκι και εμείς. Πέτρο βοήθα τον Άρη...
Με τούτα και με εκείνα, τον βαλάμε μέσα και κάτσαμε όλοι μαζί...
Π: Σαν να μη πέρασε μια μέρα...
Α: Πότε παίζαμε monopoly σε αυτό τον καναπέ...
Ε: Πότε κρύβαμε τα βάζα που σπάγαμε σε αυτό τον καναπέ...
Δ: Και τώρα, καθόμαστε σε άλλη στέγη, ενήλικες πια...
Π: Όλη η ζωή μπροστά μας.
Α/Ε: Ισχύει...
Πήγα να φέρω μπύρες, για να πιούμε σαν άντρες...
Π: Θέλω να σας πω δύο πράγματα.
Δ: Τι πράγματα;
Π: Λοιπόν...
Ε: Άντε ρε.
Α: Μη μας κάνεις τα αρχίδια βυζιά τώρα, τελείωνε...
Π: ΛΟΙΠΟΝ. Είπα στη μαμά και στο μπαμπά πως θέλω να ακολουθήσω άλλο δρόμο στη καριέρα μου...
Δ: Ωχ... Δηλαδή;
Π: Θέλω παράλληλα με τη σχολή να παρακολουθώ και σχολή μαγειρικής...
Α: Ωραίος ρε μάγκα...
Ε: Δημιουργικό. Μπράβο ρε...
Δ: Αν δεν αφήσεις το πτυχίο σου στο έλεος του Θεού, τότε το δέχομαι.
Π: Αυτό μου είπε και ο μπαμπάς... Άρα θα με στηρίξετε ρε ρεμάλια;
Α/Ε/Δ: Ναι ρε μαλάκα...
Π: Σας αγαπάω ρε μαλάκες...
Τους πήρα μια μεγάλη αγκαλιά... Τσουγκρίσαμε τα κουτάκια από τις μπύρες, και ήπιαμε μια γερή γουλιά. Πιάσαμε λίγο τη κουβέντα βέβαια περί σχολής και ξέχασα να τους πω αυτό που ήθελα. Ευτυχώς ο Ερμής θυμήθηκε να με ρωτήσει.
Ε: Ρε Πετράκο, το δεύτερο τι ήταν;
Π: Ααααα ναι. Μιλάω με μια κοπέλα αυτή τη περίοδο...
Ε: Άντε ρε... Φίλη σου; Τη ξέρουμε;
Π: Τη ξέρετε και οι τρεις...
Δ: Πώς τη ξέρω και εγώ; Όταν έφυγα από το σπίτι τελείωνες το γυμνάσιο...
Α: Εμένα κάπου πήγε το μυαλό μου...
Με ποια ρε;
Π: Με τη Ναταλία...
Ξαφνικά γούρλωσαν και οι τρεις τα μάτια τους, λες και κάτι τους τρόμαξε.
Α/Ε/Δ: ΜΕ ΠΟΙΑ; (είπαν με μια φωνή)
Π: Με τη Ναταλία. Τι πάθατε ρε μαλάκες;
Ε: Εγώ τίποτα. (είπε με πολύ κοφτή φωνή)
Α: Ούτε εγώ. (με ακριβώς τον ίδιο τρόπο)
Δ: Εγώ έπαθα... Ρε Πέτρο, τι κάνεις;
Π: Τι κάνω ρε Διονύση; Μιλάω με μια κοπέλα...
Δ: 10 χρόνια μεγαλύτερη σου...
Π: Μην είστε οπισθοδρομικοί.
Δ: Ρε... Είσαι μαλάκας;
Π: Πωωωω. Ρε μαλάκα Διονύση, είναι μια φίλη από τα παλιά... Τώρα αν προκύψει κάτι, δε θα φταίω εγώ. Χα.
Δ: Πωωωω. Κάνε ό,τι θες... Εγώ σου μίλησα μια φορά. Πείτε του και εσείς τίποτα...
Ε: Τι να του πούμε και εμείς;
Α: Μεγάλο παιδί είναι... Άστον.
Δ: Καλά μαλάκες, είστε έλεος...
Π: Λοιπόν... Για να ελαφρύνω το κλίμα, ελάτε το βράδυ με τα κορίτσια να τα πιούμε!
Ε: Πωωωωω, τι είπες ρε μάγκα; Ψήνομαι.
Α: Ας αφήσουμε μια μέρα τη γκαλερί κλειστή. Μέσα και εγώ.
Π: Διονύση;
Δ: Δε κρεμάω τα αδέρφια μου... Πάντα μέσα.
Ανοίξαμε άλλο ένα κουτάκι μπύρα, τσουγκρίσαμε, και την ήπιαμε μονορούφι.