Το κοινό μυστικό

Η ώρα του μεγάλου

  Σε αυτό το σημείο θα φύγω εγώ και θα αναλάβει ο πρωτότοκος...
  [Δ]Χαίρετε και από μένα. Λοιπόν όπως έχετε καταλάβει, ήθελα με κάποιον τρόπο να έρθω πιο "κοντά" με τη Ναταλία. Τα τέσσερα χρόνια διαφοράς μας ήταν αυτά που με ιντρίγκαραν...
  Ερχόταν συστηματικά σπίτι μας, λόγω του έργου που ήθελε να φτιάξει. Όταν τελείωσε αυτό, η μητέρα μου, όντας πλήρως ενθουσιασμένη από το αποτέλεσμα, τής πρότεινε να δουλέψει στη γκαλερί της. Εκείνη φυσικά δέχτηκε. Χάρηκα πολύ γι'αυτό, γιατί και το άξιζε, και ήλπιζα στο να βρω την ευκαιρία να καταφέρω το τρελό μου αυτό πόθο. Είχαμε βρεθεί πολύ κοντά, και λόγω ηλικίας, και λόγω κουλτούρας... Όποτε είχαμε χρόνο, μιλάγαμε με τις ώρες.
  Ο καιρός πέρασε, και εγώ, πλέον στο πρώτο εξάμηνο της Νομικής, ένιωθα πιο ελεύθερος από ποτέ...
  Μια φορά, χαζεύοντας στη τηλεόραση, χτύπησε το κουδούνι. Ανοίγω και ήταν η Ναταλία...
Ν: Είναι εδώ η Αλεξάνδρα; Πρέπει να της μιλήσω για κάτι.
Δ: Δυστυχώς λείπει... Είμαι μόνος στο σπίτι.
Ν: Άστο μωρέ, πάω να κάνω τίποτα δουλειές... Θα τα πούμε άλλη φορά. Ciao.
(Θα είμαι μόνος. Με τη Ναταλία. ΉΡΘΕ Η ΩΡΑ!)
Δ: Έλα μωρέ μέσα να τα πούμε λίγο...
Ν: Άντε καλά...
Περνάει μέσα και της λέω να κάτσει στο καναπέ...
Δ: Αν θες νερό, ή κρασί, ξέρεις που θα τα βρεις. Πάω στο μπάνιο και έρχομαι.
Ν: ΟΚ.
Πάω στο μπάνιο και παίρνω το πατέρα μου τηλέφωνο.
Μπιιιιπ...Μπιιιιπ...
Χ: Έλα Διονύση...
Δ: Έλα πατέρα, να σου πω... Θα αργήσεις να έρθεις;
Χ: Δε νομίζω... Γιατί;
Δ: Να μωρέ, έχει έρθει μια συμφοιτήτρια μου εδώ να τη βοηθήσω σε ένα μάθημα...
Χ: ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΚΟΠΕΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ;
Δ: Ναι... Μη φωνάξεις...
Χ: Τι λες αγόρι μου; Δε πρόκειται να έρθω σπίτι καθόλου... Θα πάρω τη μητέρα σου να βγούμε για φαγητό. Απλά να έχει φύγει μέχρι τις 23:00. Μη κοιμηθούμε και έξω...
Δ: Είσαι ο καλύτερος!
Χ: Καλό βόλι γιε μου!!
Δ: Πατέρα... Κλείνω γεια.
Χ: Γεια σου Διονυσάρα μου.
Τουτ...
Πρέπει να πάρω τους άλλους...
Μπιιιιπ... Μπιιιιπ
Π: Τι θες ρε μαλάκα;
Δ: Θα πάρεις τους άλλους και θα πάτε για μποουλινγκ!
Π: Τι; Γιατί; Καταρχάς με τι λεφτά;
Δ: Έχεις πάνω σου γενικά χρήματα;
Π: Έχω, αλλά τα θέλω...
Δ: Χάλασε από αυτά και θα στα δώσω μετά...
Π: ΟΚ αδερφέ, ό,τι πεις... ΡΕ... Είσαι σπίτι με γκόμενα;
Δ: Άντε ρε...
Π: Βασιλιάς... Ρίξε και για μας έναν...
Δ: Άντε ρε βλάκα. Έλα γεια...
Π: Γεια, γεια...
Τουτ...
  Αφού όλα είναι καλυμμένα, βγαίνω έξω και πάω στο σαλόνι...
Δ: Δεν άργησα...
Ν: Όχι μωρέ... Τα νέα σου.
Δ: Τίποτα, όπως τα ξέρεις, με τη σχολή είμαι απασχολημένος αυτό το καιρό πάρα πολύ. Εσύ;
Ν: Χαλαρά και εγώ... Δουλεύω πάνω σε ένα έργο αυτή τη στιγμή...
Δ: Με κεντρικό άξονα;
Ν: Τη Γκουέρνικα του Πικάσο.
Δ: Λογικό να είναι Πικάσο. Με τη μητέρα μου δε δουλεύεις; Την έχω μάθει τόσα χρόνια.
  Για την επόμενη ώρα, μιλούσαμε για το έργο της... Τρελενόμουν να την ακούω να μιλάει για ζωγραφική... Ευτυχώς είχα διαβάσει ιστορία της τέχνης οπότε είχα πληροφορίες για να κάνουμε διάλογο... Το ένα ποτήρι κρασί έφερε το επόμενο, και το επόμενο, και το επόμενο...
Ν: Πωωω ήπιαμε πολύ... Και δεν είναι ακόμα 19:00.
Δ: Ντάξει μωρέ σιγά. Έχεις να κάνεις τίποτα;
Ν: Έχω. Αλλά περνάω ωραία εδώ...
Δ: Μ'αρεσει πολύ η άποψη σου. Βασικά, μου αρέσουν γενικά οι γυναίκες με άποψη.
Ν: Α ναι ε; Και μένα οι άντρες με μόρφωση...

  Αυτή ήταν η ευκαιρία μου... Έπρεπε να την αρπάξω... Δεν κατάλαβε κανείς μας πότε φιληθήκαμε...
Ν: Είσαι σίγουρος γι'αυτο που πάμε να κάνουμε;
Δ: Απόλυτα...
Το απλό φιλί μετατράπηκε σε ένα από τα καλύτερα γλωσσόφιλα που έχω δώσει... Σηκωθήκαμε χωρίς να σταματήσουμε ό,τι κάναμε και πήγαμε στο δωμάτιό μου... Λίγα ρούχα έβγαζα εγώ, λίγα εκείνη... Ούτε που πήρα είδηση μέσα στο πάθος πότε μπήκαμε μέσα από τα σκεπάσματα.
Ν: Έχουμε προφυλάξεις;
Δ: Πάντα!
Ν: Υπέροχα...
(Ευτυχώς είχα προσκεφτεί να τα πάρω, στη περίπτωση που τα κατάφερα).
Ανέβηκε πάνω μου και άρχισε η πιο τρελή μου φαντασίωση... Ακόμα και τώρα δε μπορώ να το περιγράψω... Ο τρόπος που κουνιόταν πάνω μου;  Το πως σηκωνόταν ελαφρώς και ξανακαθόταν πάνω; Η γλυκιά, αργή ταχύτητα; Η κίνηση που κάνουν όλες οι γυναίκες που μοιάζει σαν να βάζεις πρώτη-δευτέρα-πρώτη-δευτέρα; Ήταν όλο μαγικό...
  Ευτυχώς, άργησα να τελειώσω... Κατέβηκε από πάνω και έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου...
Δ: Αυτό ήταν... υπέροχο...
Ν: Συνήθως όταν κάνω αυτό το κόλπο με το λεβιέ ταχυτήτων, τελειώνουν επί τόπου. Μου έκανε εντύπωση...
Δ: Γιατί; Με πόσους έχεις πάει;
Ν: Γενικά είσαι ο πέμπτος...
Δ: Α, μια χαρά...
Ν: Εσύ; Με πόσες;
Δ: Δε φάνηκε ότι ήταν η πρώτη μου φορά, ε;
Ν: Τι; Όντως;
Δ: Δεν είχα λόγο να σου πω ψέματα...
Ν: Ειλικρινά, δε σου φάνηκε.
Δ: Καλό αυτό...
(Τσεκάρω το ρολόι μου...)
Δ: Ωχ η ώρα είναι 22:30... Πρέπει να φύγεις...
Ν: Όχιιιι, και δεν ήρθα με το αυτοκίνητο μου...
Δ: Ντύσου και θα σε πάω εγώ.
Ν: Thanks ρε...
Δ: Πάω μπάνιο και έρχομαι...

  Γυρνάω από το μπάνιο, ντύνομαι και φεύγουμε. Φτάνοντας έξω από το σπίτι της, μου λέει:
Ν: Ευχαριστώ που με έφερες... Πέρασα ωραία σήμερα.
Δ: Και εγώ. Πολύ...
Ν: Θα πρέπει να σου πω κάτι όμως... Αυτό που κάναμε...
Δ: Να μείνει μεταξύ μας και να μην επαναληφθεί, για να μη χαλάσουμε τη σχέση μας; Ηρέμησε... Σαν να μην έγινε.
Ν: Σε ευχαριστώ για τη κατανόηση...
Δ: Τίποτα σιγά... Καλό σου βράδυ.
Ν: Καληνύχτα Διονύση.
  Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγε... Ήταν το καλύτερο βράδυ της ζωής μου μέχρι στιγμής...
  Όταν γύρισα σπίτι, τα αδέρφια μου μόλις είχαν μπει... Τους έδωσα τα διπλά λεφτά απ'όσα χάλασαν, γιατί θα έλεγαν στη μαμά ότι πήρα το αυτοκίνητο... Τα μαλακισμένα. Έστειλα στο πατέρα μου μήνυμα ότι όλα πήγαν καλά και ξεράθηκα στον ύπνο...

Ναταλία- Αδέρφια 1-0...