"Evet Onur Bey İstanbul Saklıköy Lisesi olarak düzenledik geziyi korkmayın ben başında olacağım " dedi öğretmen Onur 'un içi rahatlamıştı gözü gibi baktığı kızını İzmir 'e göndermekten çekiniyordu en son İzmir'e Zeynep ile gitmişti Gece 1 yaşındaydı Zeynep gitmeden 2 yıl önce... "Tamam Leyla Hanım teşekkürler " deyip kapattı Onur daha çok gitmek lafını kullansa dahada kötü olacaktı. "Baba ben odama gidiyorum " dedi Gece yarın gezisi vardı... (Gezi Günü) "Baba ben gidiyorum " dedi Gece Onur sessizce "görüşürüz kızım" dedi... Gece gezideydi o anda bı mağazaya girdiler burası bir hediyelikti arkadan bir kadın Gece 'nin sırtına dokundu ve ..."Merhaba tatlım sen Gece Boysan mısın? öğretmenin seslenirken duydum" dedi Gece " Evet ama ne oldu" dedi kadın bı kağıt uzattı "Tatlım! Ben İzmir Zorlu bu dükkanın sahibiyim bu kağıdı yıllar önce tanımadığım bı kadın bana bıraktı o zamandan beri saklıyorum al bunu tatlım " dedi ve Gece elleri titrek bı şekilde kağıdı aldı ve kağıdı açtı...
(İzmir Zorlu=Beyza Alkoç un Sıfır Kilometre ve 3391 Kilometrede ki karakter)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karantina Son Perde
Non-FictionGece bizim gündüz bizim , Beyza Alkoç tan esinlenerek kendi çabalarımla yazdım umarım beğenirsiniz
