Karanlık bizi boğuyormuş gibi iyice gömüldük içeri. Işık bizi yakarmış gibi. Yüzeye çıktığımız an yok olup gidermişiz de geriye küllerimiz dahi kalmazmış gibi. Biz —biz diyebiliyorum artık— nasıl geldik bu hale? Umutsuzluk denizinin tüm suyunu nasıl buhar ettik böylece? Derine gizlenip nasıl da soyutlandık mutluluk yoksunluğundan?
"Yarın seni harika bir yere götüreceğim." Şu an burada, bundan daha harika bir yer olamaz diye düşünüyorken yorganı suratımdan çekip usulca bana bakıyor. Koca yatağın ortasında ona yapışmış bir halde öylece uyukluyorken bizi gömüldüğümüz yerden yukarı çıkarmaya çalışıyor. Benimle ölmek istemiyormuş gibi.
"Tüm gün dersim var." Mırıltılarım gecenin içinde kaybolduğunda beni duyduğunu biliyorum.
"Hafta sonu gideriz o zaman."
"Dönmeyecek misin?" Gülümsüyor ve o an o kadar sevimli görünüyor ki neden bilmiyorum ağlayabilirmiş gibi hissediyorum. Son zamanlarda sık sık ağlama eşiğine gelmemi pek anlamlı ve gerekli bulmuyorum. Yine de oluyor.
"Bu hafta dönmüyorum." Gözleri suratımda. Onay ister gibi bakıyor sanki. Sonra "Ama istemiyorsan merkezdeki arkadaşlarımdan birinde kalabilirim." diyor sakince. Karmaşık saçları, çökmüş gözleri ve büktüğü dudaklarıyla hala sevimli görünüyor. Karanlık ama yumuşak biri. Onunla ilgili düşüncelerim her hafta değişiyor. Soonyoung'un her hafta çok başka yönlerini görüyorum. İrdelediğim için oluyor bu. Onu olası etiketlere sokup özel yapmak isteyen yanıma söz geçiremiyorum bazenleri. Bu her ne kadar gereksiz olsa da.
Soonyoung'la çift olmayacağım. Bu gerçekleşmeyecek. Olamaz diye değil; istemediğimden. İstediklerimden emin değilsem bile istemediklerimden adım kadar eminim. Onu hayatımın her köşesinde istemiyorum. Fakat tamamen gitsin de istemiyorum.
"Dersten sonra gidelim." diyorum bu yüzden. Kafamı cevabını beklemeden yorganın altına gömüp uyuklamaya dönüyorum. Çok olmadı tanışalı, tanıyor sayılmayız birbirimizi fakat gülümsediğini biliyorum. Adım gibi biliyorum.
buraya minik minik yazmak hoşuma gitti. soonyoung ve jihoon'u öyle iyi hissedebiliyorum ki kurgudan çıkmış gibi bir duruma giriyorum. fik yazıyormuş hissi vermiyor hiç umarım rahatsız etmiyordur ve okumaktan keyif alıyorsunuzdur zira ben kpop camiasından fazlaca uzaklaştım. tay batağına düştüm djfjsl becerebilirsem fave çiftime fik yazacağım ama beceremeyecek gibiyim... yine de ilgilenenlere duyurmak isterim:')
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hookup
FanfictionSona geldiğimi düşünüyorken, ben, gerçekten de Kwon Soonyoung'un ellerinde ölmüş gibi hissediyordum.