Şiir kokulu toprak...

yazdığım en uzun şiir sanaymış meğer...

Başımı yaslayacak bir omuz 
Sen yokken, 
Ve ben ille de sen diye canımdan geçerken, 
Ayaklarının dibinde olmak vardı. 
Sen uykunun en tatlı yerinde, 
Ben başında, uyku güzelliğini seyirde. 
Omzuna konmaya çalışan mavi kuşu kovuyorum her seferinde. 
Sonra kafamı çeviriyorum aynaya karşı 
Bir çift sevinç akıyor. Sen görmüyorsun. 
Sen duymuyorsun için için kopan çığlıkları. 
Sen uyuyorsun gecenin en güzel saatinde 
Ben oturmuş bunu yazıyorum, 
Dokunmaya kıyabileceğim kadar olsaydın 
Böyle bir ateş yanar mıydı içimde? 
Dokunmuyorum, sende yanma diye. 
Sen anlatıyorsun, ben dinliyorum, 
Sen susuyorsun, ben nefesini okşuyorum. 
Sen öylesine bir heves sanıyorsun. 
Ben sadece ağlıyorum. 
Zamana bırakıyorum seni 
Ve içimde seninle ilgili olan her şeyi 
Sana bırakıyorum cesareti, yürekliliği, aşkların en güzelini 
Sana yakışan ne varsa sana bırakıyorum. 
İlk sigaram gibi ürperiyorum her senli nefeste, 
İlk sarhoşluğum gibi kendimi bilir ama kaybetme heveslisi. 
Kalemi elime ilk alışım sanki. 
Onca şiiri ben yazmadım, ben okumadım onca kitabı 
Yeni bir ben doğuruyor sanki birileri… 
Bıraksalar sileceğim benden evvel yazılmış çizilmiş ne varsa 
Ben çekeceğim bütün filmleri 
Sana yaraşır güzellikte ne varsa baştan inşa edeceğim. 
Dünyayı senin gönlüne uyar şekle sokup sunacağım sana 
Tortusu bile kalmayacak umutsuzluğun, mutsuzluğun yüreğinde. 
Her çalışında kapın 
Gelen ayrı bir sevinç olacak senden habersiz. 
Olmaz olan ne varsa olacak işte. 
Çünkü sen varsın bu kahrolası düzende 
Adının geçtiği yerlerde bir sevinç, bir güzellik kaplıyor her yeri. 
Anlatmaya kalksam güleceksin belki, 
Belki minik bir tebessüm olacak tüm bunlar o güzel yüzünde. 
Oysa biliyorum 
Bunların hiçbiri olmayacak gerçeklerin o lanet heybesinde, 
Ben uzaktan izleyeceğim sevinçlerini, hüzünlerini… 
Ben kıyamazken saçının bir tek teline 
Birileri okşayacak saçlarını 
Mutluluğuna sevinmek düşecek bana, 
İnan sevineceğim. 
İçin için ağlayacak olsam, 
Sıyrılıp benliğimden sen olacağım ama 
Yinede sevineceğim. 
Ama böylesini kimse yazmayacak senin için, 
Kimse böylesine SEN demeyecek içine işlercesine. 
Sen bilmeyeceksin bunu da. 
Yüreğim bir SEN daha aramayacak umut çukurunda. 
Sen duyduğum en güzel şiirdin 
Bir SEN daha yazamayacak hiç kimse hiç bir kitaba…