Şiir kokulu toprak...

Bekle Benİ

Karlar tozarken bekle 
Ortalık ağarırken bekle 
Kimseler beklemezken bekle beni 

Bekle beni küçüğüm 
umudu karartmadan 
sevinci yitirmeden bekle 
döneceğim bir gün elbet 
bekle beni 

Bahar geldiğinde 
kırlara çıkacaksın 
dizboyu otlar üstünde 
koş koşabildiğince 
ve sakın yitirme neşeyi 

Kırların sessizliğinde 
yüreğinin sesini dinle 
ve orada benim için 
küçücük bir yer ayır 
ve bekle beni küçüğüm 

Doğa pervasızdır biraz 
bakarsın en olmaz yerde 
masmavi bir su fışkırır 
ve suyun ışıldayan göğsünde 
sevincin nilüferleri 

Bahar şaşırtmasın seni 
sırtüstü uzan bir gölgeye 
suların, kuşların sesini dinle 
ve bekle beni orada 
döneceğim küçüğüm 

Mapusane türküleri 
hüzünlüdür biraz 
belki her dinleyişinde 
yüreğin burkulmakta 
için sızlamaktadır 

Ama acılara alışılmaz 
birşeyler var değişecek 
birşeyler var 
değiştirmemiz gereken 
önce acılardan başlanacak 

Beş on yıl dediğin 
pek kolay geçmeyebilir 
üstelik bu savaş 
bu kahredici kıyım 
bitmeyebilir daha uzun süre 

Ama sen sahip çıkarak 
yaşama ve sevince 
bekle beni küçüğüm 
acılar bitecek bir gün 
sevgiler çiçek açacak 

Mapusane türküleri 
hüzünlüyse de biraz 
yüreğin burkulmasın 
için sızlamasın sakın 
ve bekle beni küçüğüm 

Kış kıyamet bir gün 
bakarsın çıkıp gelmişim 
varsın azgınlaşsın tipi 
ve uğuldayadursun 
dışardaki rüzgâr 

Sakın şaşırma küçüğüm 
üşümüş bir serçe gibi 
titremesin ellerin 
apansız çıkıp geleceğim 
kış kıyamet de olsa bir gün 

Uğuldayan bu rüzgâr 
bu delice yağan kar 
ürkütmesin seni 
direnmektir artık 
bekleyişin öbür adı 

Sen türküler söyle 
ve gülümse küçüğüm 
çünkü sesinin 
ırmağıyla yeşerecek 
hasretin bozkırları 

Bekle beni küçüğüm 
umudu karartmadan 
sevinci yitirmeden bekle 
döneceğim bir gün elbet 
bekle beni küçüğüm....