ေ႐ွာင္က်န္႔တာဝန္က်ရာနယ္ေလးသို႔ခရီးဆက္ခဲ့၏။ေဝးလံၿပီးၾကမ္းတမ္းတဲ့လမ္းခရီးကေ႐ွာင္က်န္႔ကုိအဆင္မေျပေပမဲ့ၾကင္နာလွတဲ့စိတ္ထားေလးေၾကာင့္အားတင္းကာေ႐ွ႕ဆက္ခဲ့၏။
"ဟူးး ေရာက္ေတာ့မွာပါ ငါကေစတနာဆရာပဲ ေမာလိုက္တာ "
ေျခေထာက္ေလးမ်ားမွာလဲျပဲစုတ္ေနေခ်ၿပီ ေမာင္သာျမင္ရင္ေတာ့လူကုိေပြ႔ခ်ီကာဒီနယ္ကုိမလာခိုင္းမွာေသခ်ာ၏။ ေတာ္ေသးတာေပါ့လိုက္မပို႔ခိုင္းလိူ႔လိုက္ပို႔ရင္ေတာ့တန္းျပန္ရမွာအေသခ်ာ ေမာင္ဟာစီးဟြားေရးေလာကမွာနမည္ႀကီဴတစ္ေယာက္ ဘယ္သူ႔ကုိမွအေရစလုပ္တာမဟုတ္ဘူး ေမာင့္ကုိလိုခ်င္သူေတြကလည္းေရတြက္လိူ႔ပင္မရ ထိုလူေတြၾကားထဲကသူ႔ကုိခ်စ္ခဲ့တဲ့ေမာင့္ကုိသူအရမ္းခ်စ္၏။ ဟီးဟီး ၿပီးေတာ့ဆိုး၏။ဘာျဖစ္လဲေနာ့ ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိကုိယ္ဆိုးတာ မေတြးေလးႏွင့္ေလ်ွာက္မိေတာ့ေမာလို႔ေမာမွန္းပင္မသိ ေမာင္ဟာေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ့အားေဆး
"ဟို ဦးေလး ခ်င္လံုရြာကုိေရာက္ဖို႔ဘယ္ေလာက္လိုေသးလဲဟင္(ကုိယ့္ဘာသာနမည္ရမ္းထည့္တဲ့ရြာပါေနာ္)
"မလိုေတာ့ဘူးလူေလး ဘာသြားလုပ္မလို႔လဲ"
"ကြၽနိေတာ္ကအဲဒီရြာမွာတာဝန္က်တဲ့ဆရာဝန္ပါ"
"ေဟ ဟုတ္လား ဝမ္းသားတယ္ကြယ္ ဦးေလးကအဲဒီရြာကကြ လာခဲ့လိုက္ခဲ့ဦးေလးနဲ႔ "
"ဟုတ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"မလိုပါဘူးဆရာေလးရယ္"
ေထာ္လာဂ်ီကအရမ္းေဆာင့္သလိုဖုန္ေတြကလည္ူလူတကုိယ္လံုး လူကျဖဴေဖြဴကာဖုတ္သရဲႏွင္ပင္တူေနေခ်ပီ
သုတို႔ရြာမွာက်န္းမာေရးလိုအပ္ရင္ခက္ခဲတဲ့အေၾကာင္းေရာက္လာ၍အရမ္းေပ်ာ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာကာႀကိဳဆိုေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ဂမ္းသာရ၏။
"ေဟး လူႀကီး ဒီမွာက်ဴပ္တို႔ရြာကုိေရာက္လာတဲ္ဆရာဝန္ေလး"
YOU ARE READING
မ်က္ရည္စမ္းတဲ့ပ်ားရည္ခရီးလမ္း
Фэнтезиေတာင္းပန္ပါတယ္ မျဖဴစင္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ အရမ္းခ်စ္ခဲ့ပါတယ္အျဖဴစင္ဆံုးခ်စ္ခံပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ(ေ႐ွာင္က်န္႔") အရမ္းခ်စ္တာမို႔မထားခဲ့ပါနဲ႔ကေလးငယ္ရယ္ ဘာေတြဘယ္လိုပဲဖစ္ေနပါေစကုိယ္မင္းကုိမစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဘူးကေလးငယ္(ရိေပၚ)