"သားေလး သားေလးအိမ္ေရာက္ပီ "
"ဟုတ္မား သားနားခ်င္ၿပီ"
"ဟို ရိေပၚေလးကုိ"
"ဟင့္အင္း သားျပန္လာတာဘယ္သူမွမသိပါေစနဲ႔မား ပါး"
"သားရယ္"
"သားသြားနားေတာ့မယ္"
"ေအေအ"
အေပၚထပ္သို႔တက္သြားေသာသားေလူအားၾကည့္ကာေ႐ွာင္မားတစ္ေယာက္အငိုမရပ္ႏိုင္ခဲ့သလိုေ႐ွာင္ပါးဟာလည္းမ်က္ကည္မ်ားက်ကာအံကုိတင္းတင္းက်ိတ္ထား၏။ေပ်ာိရႊင္ေနတဲ့သူတို႔သားဘဝေလးကုိဘာေၾကာင့္ခုလိုေႏွာက္ယွက္ရတာလဲကံၾကမၼာနတ္ဆိုးရယ္
"ေဟာ ေဟ့လူႀကီး"
-"အင္း ဘာလဲ"
"မမွတ္မိဘူးလားကြၽန္ေတာ့္ကုိ"
"ေအ"
"ဟြန္း ခမ်ားကားနဲ႔တိုက္မိမလိုျဖစ္တဲ့တေယာက္ေလ"
"ေအာ္"
ေဆာရီးပါေကာင္ေလးငါ့မွတ္ဥာဏ္ေတြဟာငါ့ကေလးကလြဲပီးဘာအရာကုိမွသိပ္အေလူမေပးတတ္လို႔ လြမ္းတယ္ကေလးရယ္
"မင္းကဒီကုိဘယ္လိုလုပိ"
"အာ ကြၽန္ေတာ့နမည္ေမာ့ရႊမ္းယြီ ဒီေဆး႐ုံအုပ္ရဲ႕သား"
"ေအာ္ ဒီေဆး႐ုံအုပ္သားဆိုေတာ့ဆရာဝန္လား"
"အင္း ဟုတ္တယ္"
"ဒါဆို ကေလး အာ ေ႐ွာင္က်န္႔ကုိသိလား"
ထိုစကားကုိေမးလိုက္ေတာ့သူပဲစိတ္ထင္တာလားမသိထိုေကာင္ေလးမ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။
"ဟားဟား သိတာေပါ့နမည္ႂကီဴကု္ ခုသူကနယ္ရြာေလူမွာတာဝန္က်ေနတာေနာ္"
"အင္း"
"ဒါနဲ႔ ခမ်ားကေရာဘာလို႔ဒီေဆး႐ုံလာတာလဲ ေနမေကာင္းလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူး ကုိယ္ကဒီေဆး႐ုံရဲ႕႐ွယ္ယာဝင္တဦးဆိုပါေတာ့"
"ေအာ္ ဒါဆိူခမ်ားနဲ႔ခင္လို႔ရတယ္ဟုတ္"
ရဲတင္းလြန္းတဲ့ေကာင္ေလးပံုကုိသိပ္မႀကိဳက္ေပမဲ့သူ႔အေဖမ်က္ႏွာေၾကာင့္ဘာမွမေျပာဘဲေနခဲ့၏။အဲအခ်ိန္ကေနစၿပီးသူ႔နားေတာက္တဲ့လိုအျမဲလိုက္ကပ္ေနခဲ့၏။
YOU ARE READING
မ်က္ရည္စမ္းတဲ့ပ်ားရည္ခရီးလမ္း
خيال (فانتازيا)ေတာင္းပန္ပါတယ္ မျဖဴစင္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ အရမ္းခ်စ္ခဲ့ပါတယ္အျဖဴစင္ဆံုးခ်စ္ခံပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ(ေ႐ွာင္က်န္႔") အရမ္းခ်စ္တာမို႔မထားခဲ့ပါနဲ႔ကေလးငယ္ရယ္ ဘာေတြဘယ္လိုပဲဖစ္ေနပါေစကုိယ္မင္းကုိမစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဘူးကေလးငယ္(ရိေပၚ)
