Zeynepin"annen gelmeyecekmi"
sözlerinden gözlerim dolmuştu.
Babamla otobüse bindik.Eve gitdiğimde gözlerime inanmamıştım:
Anneannem kapıyı açmıştı.Yerimde zıplıyordum.Bu benim için çok çok büyük bir sürprizdi!
Anneannemin boynuna sarılmıştım.Kadın resmen boğuluyordu.Babam biraz bana bakıp gülümsedikten sonra:
-Hadi siz özleminizi giderin ,beni iş güç bekler.
Ben babama sarıldım.Babam kapıyı kapayıp çıktı.
Ben anneanneme bütün olup-bitenleri anlattım.:
Üvey annem,üvey kardeşim vs,........
Ama bunlar geçmişteydi.Şimdi çok mutluydum.
Daha çok buna seviniyordum:
Artık babam beni okuldan aldıktan sonra evde yalnız kalmayacaktım.Anneannemle biraz özlem giderdikten sonra derslerimi yaptım.Yanımda anneannem olunca ders yapmak daha zevkli oluyordu.
Derslerimin hepsini Ayşe sayesinde öğrenmiştim geçen yıl.Derslerimi yaptıktan sonra annannem akşam için yemek yaptı.O yemek yaparken ben de ona bakıyordum.
Devam edecek...
Yeni hikayem hakkında (yazacağım azeri hikayesi) yorumlarınızı bildirmeyi unutmayın.
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
