Him or Her

3

"Hi class, before we start I just want to announce something..." So ayun andito na ako sa first class ko. Kakapasok lang ng prof namen. "... as i was saying, we are going to have our Annual Welcoming Ceremony. In this event, we are going to welcome freshmen and some transferees. We are going to have some activities per faculty. Our faculty is in-charge for taking photos for this coming event. As for this section, you are in-charge for taking photos for this year's events magazine. This activity will be a part of your performance task. So I'm expecting all of you will cooperate." PT agad!? How nice.

○

P.E. ang next subject ko ngayun kaya umalis na ako sa room at pumunta sa sports complex namen. Nag lalakad ako sa hallway while looking at my phone. Tumawag sakin si Sir Tim. I was about to answer the call when someone bumped me. At sa lakas ng pagkabangga namen, nabitawan ko yung phone ko.

"What the he— it's you!?" Well, you guessed it. It's her. Bat ang malas niya sa buhay ko. "Excuse me but please can you watch where you're going?" I said to her with a slightly irritated tone. I tried to be calm. "Uh! Excuse me pero ikaw kaya yung hindi nakatingin sa dinadaanan mo." Sagot pa niya. Aba lumaban pa siya. " Wow! Okay, so tell me, paano kita makikita kung galing ka sa likod ko? Sige nga? At muntikan mo pang masira ang phone ko. So tell me, ako yung di nakatingen sating dalawa ngayon?" Sagot ko sa kanya. Di siya nakapag salita sa mga sinabi ko. "Pwede ba next time nalang tayo mag usap hah? Late nako ehhh. Bahala ka jan!" Aba ni hindi manlang nag sorry. Umalis agad. As if naman na may next time pa na mag kikita tayo. I'll do anything para di na tayo mag kita ulet.

Nakapasok nako sa complex. Nakita ko yung mga kaklase ko sa kabilang court kaya pumunta ako don. Pagkadating ko sa area namin umupo na ako sa sahig. "Is everyone complete?" Tanong nung prof namin sa P.E. may sumagot naman ng oo. "For those who are irregular students in my class can you raise your hand?" Nag taas naman sila ng kamay. Tinignan ko yung mga nag taas ng kamay, kinilala ko mga mukha nila. Wait... ARE YOU FUCKING SERIOUS RIGHT NOW? KAKLASE KO ANG BABAENG YON!? BUT WHY!? WHY DOES IT HAVE TO BE HER!? "All complete. So sa mga di pa nakakaalam ako si Sir Percy. Im going to be your PE teacher for the whole sem, and probably the sem too." Pag papakilala niya. "So today, we're going to do an activity that you will be performing the next three weeks. I'll be grouping you into 7 members." At nag simula na mag groupings si Sir Percy. Random lang siya pumipili ng mga students. "Okay group 3, Mister Suarez..." nung narinig ko ang pangalan ko, agad naman akong tumayo. "... and Ms. Zapanta" tinawag na ni Sir yung last member namin. Pagkatingin ko sa tumayo, kung minamalas ka nga naman oh, SIYA NANAMAN. "Now that your group is complete, choose your leader." Bigla naman ako nag salita. "Ms. Zapanta po sir" nakita ko sa peripheral vision ko na nagulat siya sa sinabi ko at tumingin siya sakin. At mukhang galit siya. HAHAHAHAHHAHA buti nga sa kanya. Di ko siya nilingon. "Okay so Ms. Zapanta it is." Sabi ni Sir Percy. "But sir—" mag rereklamo pa ata siya. "Is there a problem Ms. Zapanta?" Sabi ni sir with a serious tone. Natakot siguro siya kaya di nalang siya umumik. After niya kaming igroupings lahat, pinag meeting meeting niya kami. Me being myself, di akonnagsasalita sa grupo namin. Tsaka mas lalong di ako mag sasalita kase andito siya. "A-anong pangalan mo?" Tanong niya. Ramdam ko yung hiya niya habang tinanong niya yun sakin. Di ko pa rin siya nilingon. Nililista niya kase mga pangalan namin sa papel tas ipapasa kay Sir Percy. "Marc Agust Suarez"

○

"Okay class you may go." After ng P.E. namin dumirecho ako sa locker room at nag palit ng damit. Pagkalabas ko ng locker room, andun siya sa labas. What is she doing here? "Uhmm can I talk to you for a moment?" Sabi niya sakin. Di ko siya pinansin. Dumirecho nako alis pero naramdaman ko na hinawakan niya yung braso ko para pigilan ako. "I just wanted to say that I'm sorry for what happened a while ago. You're right kasalanan ko nga 'yon. And mali rin ako sa part na ngayon lang ako nag sorry. I hope you could forgive me." Sabi niya sakin. Ramdam ko naman na sincere siya. Di nalang ako umimik at nag patuloy sa pag-lalakad. Pero sa isip ko, napatawad ko na siya.

Dumirecho ako sa canteen para bumili ng pagkain. May 30 mins. pa naman ako bago yung susunod kong subject. After kong makabili ng pagkain umupo ako sa usual kong pwesto. Buti walang ibang naka pwesto dun. Habang nakain ako, naalala ko na tumawag sakin si Sir Tim kanina. Di ko siya nasagot dahil sa nangyari, sinubukan ko siya tawagan at sumagot naman siya.

"Hello po Sir... Ahh nasa klase pa po kase ako non, bat po pala kayo napatawag? ... wala pa naman po... ahhh ganon po ba... try ko po sir... no problem sir... sige po bye" Sabi ni Sir Tim may customer daw ako na mag bibirthday ngayon, gusto niya ako daw yung mag show dun. Sabi ko naman try ko lang. Baka kasi may ipagawa sa ibang subject. After namin mag usap, pinagpatuloy ko yung pagkain ko. And as usual, mag isa lang ako. Pinagmamasdan ko yung mga taong nag uusap sa kabilang table, yung mga taong pumapasok at nalabas sa canteen, yung taong nakatayo sa table ko. Wait, may tao na nakatayo sa table ko, at papalapit pa siya sakin.

"Can I sit here?" Sabi niya. And syempre, being my cold self, di ko siya pinansin. "I'll take that as a yes" umupo na siya. What the!? Pumayag ba ako para umupo siya. "Y-you want some? Ginawa ko yan." Huh no way, baka may lason pa yan. Knowing na ikaw ang gumawa. "Kung iniisip mo man na may lason toh... pwes wala. Kakagawa lang namin toh kanina nung lab namen." Ahhh so culinary student pala siya. "I'm sorry. I don't really eat sweets." I lied. Nilayo niya sakin yung cookies na dala niya. Looking at her expressions, mukha siya disappointed. Tas bigla siya nag salita "Look I'm really sorry for what I did. Tinarayan pa kita kahit ako naman yung mali. Malelate na kasi ako nun eh kaya mejo nag attitude ako sayo." Pag e explain niya. "Your reason of being late is not an excuse for you to do that kind of attitude, you know?" Sabi ko naman. Alam kong napatawad ko na siya pero, let's play muna. Pang ganti lang. Hehehehehe. "That's why I'm apologizing to you." Nanahimik ako ng mga ilang minuto. Pinag mamasdan ko lang siya habang tinatapos ko yung pagkain ko. Naka yuko lang siya. Walang nag sasalita sa amin. Then I tried to broke the silence between us. And then I looked at her. "I'm sorry too, for shouting at you and also for giving you that kind kind of attitude." Nagulat naman siya sa sinabi ko. Mag sasalita na dapat siya pero di siya makapag salita. Again, this staring session. This is so awkward. Bumalik yung katahimikan samin. Inalis ko na yung tingin ko sa kanya at bumalik sa ginagawa ko. "I-it's fine." Narinig ko siya. Di ko siya pinansin. Kumakain pa rin ako. Tinignan ko yung oras, malapit na matapos break ko so makaka alis na ren ako. Tumayo na ako, nilinis ko yung pinagkainan ko. "Oyyy paano naman ako? Ano di ka ba magsa—" I cut her off. "Apology accepted. Now would you excuse me, I have a class to attend." Dali dali kong kinuha gamit ko at mabilis akong umalis. May sasabihin pa sana siya sakin pero di ko na siya pinansin. On my way sa room ko inalala ko yung mga nangyari kanina sa canteen. When she sit down, her apology speech, the way she looked at me. That thought made me smile a bit. Ang ganda pala niya. And I can say that she's beautiful in the inside too. Di ko lang nakita yon nung una because of what happend that time. Nakarating nako sa room at umupo na ako sa pwesto ko. I was about to get my notebook sa bag when I saw something na di ko naman dala kanina, a bag of cookies with a sticky note. "I'm sorry." Bigla naman ako napangiti ng di ko namamalayan. And i felt my heart beats a bit faster, which is wierd. "She really is something."

-----------------------

A/N

I forgot to mention... I'll try to update one or two chapters every month. It depends kung ano kinaya ng braincells ko HAHAHAHAH yun lang.

I hope na nag eenjoy kayu so far.