Self-control~ Ft Carel Eiting

7.

POV Emma

Ik sloeg hard op mijn wekker zodra hij afging. Ik sloeg een keer mis en schudde mijn hand. Begint al goed deze dag. Met tegenzin stond ik op en liep ik naar mijn kledingkast. Ik pakte er een oversized hoodie uit en een spijkerbroek met gaten.

Ik liep met de kleren in mijn handen naar de badkamer en gooide het op de wastafel. Ik zette de douche vast aan zodat hij warm kon worden en trok mijn kleding uit.

Ik voelde even aan het water en ging er daarna in. Snel waste ik mijn lichaam en mijn haren en zette vervolgens de douche uit.

Ik pakte een handdoek en droogde mezelf af. Ik trok mijn kleren aan en doorzocht alle laatjes naar een föhn. Toen ik in het laatste laatje keek had ik hem eindelijk gevonden. De stekker deed ik in het stopcontact en ik föhnde mijn haar droog. Ik kamde het nog een keer goed door en deed het in een hoge staart.

Mijn pyjama vouwde ik netjes op en legde het in bed en mijn vuile was ging in de wasmand. Ik keek op mijn horloge en schrok. Zolang had ik echt niet gedoucht, toch? Ik rende naar het koffiezetapparaat en klikte hem aan. Snel zette ik een koffiekopje eronder en rende ik weer naar boven. Ik pakte mijn tas en propte al mijn spullen er in.

Met tas en al rende ik weer naar beneden en gooide ik hem op tafel. "Jeetje Em, vanwaar die haast?" vroeg Shay die aan de ontbijttafel zat. "Ja, ik kom te laat. Ik heb niet mijn dag vandaag" zeurde ik en greep het koffiekopje onder de machine vandaan.

De hele inhoud van de beker klotste over de rand over mijn hand heen. Van schrik liet ik het kopje vallen en viel hij kapot op de grond. "Em! Doe nou eens rustig, dit gebeurd er dus als je haast" zei ze en pakte dr scherven op. Ze gooide ze in de prullenbak en ruimde de koffie op die op de grond lag.

Ondertussen hield ik mijn hand onder de kraan. Een blauwe plek en een brandwond, heerlijk. Ik hoorde een toeter buiten maar trok me er niks van aan, want in Amsterdam zijn mensen in de ochtend soms niet de beste op de weg.

"Jij kluns" lachte Shay. "Je moet voortaan eerder opstaan" voegde ze er aan toe. "Jaja, dat weet ik" zeurde ik. Ik weet niet hoe vaak ze me dit al gezegd heeft, maar het werkt in ieder geval niet. "Kom op, ik breng je wel" zei ze en pakte haar autosleutels.

*dingdong* "Wie kan dat nou zijn?" vroeg Shay terwijl ze de deur openmaakte. Ik haalde mijn schouders op en mompelde wat. "Carel? Wat doe jij hier?" hoorde ik uit de gang komen. Fijn ook dat nog.

Gefrustreerd schopte ik tegen de muur aan en pakte ik mijn tas. "Ik kom voor Emma" hoorde ik weer uit de gang komen. Oh hell no, dacht het even niet. "Ze is hier, ik haal haar wel even" zei Shay en ik hoorde voetstappen richting de keuken komen. "Carel is er" zei ze. "Dat hoorde ik, nou gaan we?" vroeg ik ongeduldig. "Hij zei dat hij je wel mee kan nemen" zei Shay. "Dacht het mooi niet" zei ik.

"Ik rijd zelf wel" zei ik en trok mijn autosleutels uit haar hand. "Em, kom op. Hij wilt het goedmaken" zei ze. "Als hij gewoon normaal had gedaan hoefde dat helemaal niet" zei ik boos. "Ik kom te laat" zei ik en liep langs haar naar de gang om mijn jas te pakken.

Shay schudde haar hoofd, dit was een typisch Emma actie. Carel deed zijn mond open maar ik suste hem meteen zodra ik het zag: "nu niet Carel." Ik liep langs hem naar mijn auto en stapte in.

Ik beet op mijn lip en knipperde met mijn ogen. Een kleine traan verliet mijn ooghoek, gevolgd door meer. Ik startte de auto en reed weg. Waarom moet dit altijd zo gaan? Kan er nou nooit iets goed gaan in mijn leven?

POV Carel

Ik deed mijn mond open en wilde iets zeggen, maar werd meteen gesust door Emma: "nu niet, Carel." Ze liep langs me heen en gaf een duwtje toen ze langsliep.

Ze stapte in de auto en je zag haar diep zuchten. Ik dacht dat ik een traan zag, maar dat heb ik me vast verbeeld. Ze startte de auto en reed weg.

"Wat heb je nou weer geflikt, Ca?" vroeg Shay zuchtend. "Nou...ze weet nog niet dat ik zeg maar niet sociaal ben. Gister zakte ik door mijn knie en hielp ze me met allemaal dingen en toen ik omgekleed was liep ik gewoon door zonder iets te zeggen of doen" antwoordde ik en sloeg mezelf denkbeeldig voor mijn hoofd.

"Ca, jeetje man. Ze heeft het de afgelopen dagen niet normaal zwaar gehad, dit kan er niet nog bij. Je moet het haar vertellen én je excuus aanbieden" ze Shay met de nadruk op 'en'. "Ja, ik weet het, maar het is zo lastig" mompelde ik. "Tja, denk maar zo: ooit moet ze het weten en dan leer je er weer van" zei ze. "Ja..." antwoordde ik afwezig.

Ik ben zo'n idioot dat ik dit heb laten gebeuren. Ik vind het ook zo zielig voor haar. "Wat bedoelde je eigenlijk met dat ze het de afgelopen paar dagen zwaar heeft gehad?" vroeg ik nieuwsgierig.

"Dat moet zij zelf maar zeggen als ze er klaar voor is" zei Shay. "Ik heb het koud en jij komt te laat voor je training, dus ik ga naar binnen. Anders spreken we morgen af bij de strandtent" zei Shay en ik knikte. "Lijkt me een goed plan" zei ik en stapte in mijn auto.

Ik toeterde een keer en reed naar de toekomst. Daar aangekomen parkeerde ik mijn auto en zag ik de auto van Emma staan, met haar er in. Ze was nu wel degelijk aan het huilen.

Ik besloot om me te vermannen en er naartoe te gaan. Ik klopte zachtjes op haar raam en daar schrok ze van. Ze keek geschrokken naar me maar haar blik veranderde snel naar een teleurgestelde blik.

Ze deed haar raampje een stukje naar beneden. "Em...kunnen we even praten?" vroeg ik. "Waarom? Hoezo wil je nou wel opeens praten?" vroeg ze teleurgesteld. "Omdat ik- Ik moet even iets vertellen-" stotterde ik een beetje.

"Over 5 minuten in mijn kamer..." zei ze en ik knikte.

❌❌❌

Hellooooo, daar ben ik weer! Terug van weggeweest. Ik had zin om te schrijven, dus hier een nieuw deel. Enjoy ya'll♥️!

Update om: 01:12

❌❌❌