Self-control~ Ft Carel Eiting

9.

*KIJK NOU HOE SCHATTIGGG😍😭⬆️*

POV Carel

Ik werd wakker van mijn wekker en keek op mijn telefoon. Een paar appjes en wat meldingen van instagram.

Vandaag zou ik met Emma naar mijn ontspaningsplekje gaan. Ik ben stiekem best zenuwachtig, want ik heb dit eigenlijk nog nooit met iemand gedaan. Ja met mijn 'vriendin' Liz. Die haakjes zijn omdat ze hier nog wel bij mij in huis woont, maar ze houd gewoon niet meer van me. Ze doet alsof.

Ik wel van haar, maar ze ziet me meer als een soort bron van inkomsten waar zij gebruik van maakt. Ze doet het ook voor de fame, ze is nu model en veel merken willen haar hebben. Zij weet van mijn 'probleem' af, maar doet niks om me te helpen.

Ik schudde mijn hoofd en stond op. Liz lag nog rustig te slapen en ik was niet van plan om haar wakker te maken. Ik liep naar beneden en gaapte een keer.

Ik strompelde de keuken in en doorzocht wat kastjes. Uiteindelijk kwam ik uit op een gebakken ei met toast. Ik tikte de eitjes kapot boven een schaaltje en klutste ze. Ik doe het vervolgens in een pan en wachtte even. Ik draaide hem na een tijdje om en ik had een perfect omelet.

Ik haalde de broodjes uit de broodrooster en legde ze snel op een bord. Ik ging op de bank zitten en zette de tv aan. Er was niks bijzonders op tv, dus zette ik het nieuws maar aan.

Na een tijdje kwam Liv naar beneden. Emotieloos keek ze me even aan en liep ze naar de keuken. Ik hoorde wat gerommel en daarna het koffiezetapparaat. Toen hij stopte kwam ze naar buiten met een gloeiendheet kopje koffie.

"Morgen" geeuwde ik. "Hm" kreeg ik als antwoord terug. Ik stond op en pakte het kettinkje van mijn overleden oma uit de glazen kast. Ik ging weer op de bank zitten en glimlachte ernaar. Ik kan me haar woorden nog precies herinneren alsof het gister was.

Met tranen in mijn ogen keek ik naar mijn oma. Ze lag op bed en ze was stervende. Dit is wat ze zei: "Luister goed jongen, ik heb niet lang meer. Ik houd veel van je en dat weet je. Ik wil je iets geven". Ze reikte naar een fluwelen doosje. Ze pakte het en drukte het voorzichtig in mijn handen. "Dit kettinkje is van mijn moeder en alle hun moeders geweest. Ik wil dat je dit houd tot je een speciaal meisje tegen komt. Geef dit aan haar en vertel het verhaal erbij. Geef het aan het meisje van je dromen" zei ze. Een dag later was ze rustig en in haar slaap overleden.

Ik veegde een traan weg die over mijn wang rolde. Mijn oma was heel speciaal voor me geweest, nu nog. Ze volgde haar dromen, net als ik. Zie hielp me met alles en wilde me oud zien worden. Toen kreeg ze helaas een ziekte, en overleefde ze het niet.

Ik mis haar tot op de dag van vandaag en doe dat elke dag meer en meer. Ik pakte het kettinkje uit het doosje en hield het stevig in mijn handen. Ik drukte het stevig tegen mijn hart aan en deed mijn ogen dicht.

Ik werd opgeschrokken door iets heets. Het koffiekopje van Liv en de inhoud lag over me heen. Het brandde als een malle. Ook het kettinkje was vies. Zo snel ik kon rende ik naar de keuken en maakte ik hem schoon. Om mezelf gaf ik nu even niet, ik wilde niet dat het kettinkje kapot zou zijn.

Liv had een kleine grijns op haar gezicht. "Kijk nou toch wat je doet!" zei ik gefrustreerd tegen haar. Liet ging echt per ongeluk" zei ze poeslief. "Jaja en ik zit op darten" zei ik boos en duwde haar opzij.

"Ik ga wel douchen" zei ze bitchy en liep naar boven. Toen ze 5 minuten later onder de douche van kreeg ze heel veel Whatsappjes: "Wanneer gaan we weer 'afspreken'?", "heb je het nou al uitgemaakt met hem?", "ik mis je <3", "vanavond om 19:00 bij mij". Allemaal van dat soort berichten. Snel maakte ik er een foto van met mijn eigen telefoon als bewijs.

Ergens van binnen wist ik dat dit zou gebeuren, maar ik was er niet op voorbereid. Het deed pijn en een steek ging door mijn lichaam. Waarom doet het me iets als ze me gebruikt? Ik snap het allemaal niet meer.

Ik haalde mijn handen door mijn haren. Ik zal maar moeten doen als of er niks aan de hand is. Morgen schop ik haar er uit. Langer kan ik niet aan. Ik keek naar de tijd, shit! Ik moest om 16:00 bij haar zijn en het was nu al 15:57. Ik sprintte snel naar boven en nam snel een douche.

Ik trok mijn kleren aan. Het bestond uit een broek met scheuren, een shirt, een paar schoenen en een geurtje kon ook niet missen. Ik pakte mijn telefoon en autosleutels en pakte snel een jas van de kapstok. Ik sprong in de auto en reed weg.

POV Julia

Het was al bijna half 5 geweest, dus ik denk dat het maar een grote grap was. "Waar blijft die jongen toch" vroeg Sophia, mijn nieuwe huisgenoot. "Dat weet ik ook niet. Volgens mij is het een grapje" zei ik teleurgesteld en haalde mijn schouders op.

"Dat zal toch niet?" zei ze ongeloofwaardig. "Je weet het maar nooit" mompelde ik en stond op om naar boven te gaan en me te verdrinken in verdriet. Ik weet niet waarom, maar op dit moment ben ik gewoon verdrietig. Ik heb al te vaak meegemaakt dat jongens me lieten zitten.

En ik dacht net dat het een keer goed ging. Waarom altijd ik? "Daarom vertrouw ik jongens dus niet" zei ik bijtend op mijn lip tegen Sophia. "Ik snap gewoon niet waarom jongens dit doen" zei ze terug. Ik haalde mijn schouder op en liep naar boven. Ik schopte mijn schoenen uit en ging onder de dekens liggen. Zodra ik lag rolde er al meteen een traan over mijn wang...

❌❌❌

Jaja, naar bijna een maand ben ik er weer. Ik heb zo ontzettend veel huiswerk en school, niet normaal. Ik hoop dat jullie het niet erg vonden♥️

Geniet van dit deel📚

Extra update: 22:15

❌❌❌