Self-control~ Ft Carel Eiting

5.

POV Emma

Ik word wakker van het vreselijke geluid van mijn wekker.

Ze moest er om half negen zijn. De jongens zouden pas om 10:00 trainen, maar ze kreeg eerst nog wat instructies.

Ik gaapte een keer en stapte dan toch maar mijn bed uit. Ik was wel van plan om op tijd te komen namelijk. Ik trok mijn sportkleding aan en plugde mijn oortjes in. Ik begon aan mij halfuur hardlopen. Ik gaapte een keer en keek op mijn telefoon. Ik stopte hem weer terug in mijn zak en begon aan mijn terugweg.

Toen ik thuis was zag ik dat ik nog ruim de tijd had om rustig te douchen. Ik liep dus naar boven en zette wat muziek aan. Vrolijk begon ik mee te zingen. Na ongeveer een klein kwartiertje was ik klaar met douchen en deed ik mijn kleren aan.

Ik had gekozen voor een pantalon en een t- shirt. Ik liep naar beneden en maakte een ontbijt wat bestond uit: een broodje met ei, 2 stuks fruit, een glas water en een kop koffie. Als lunch nam ik een simpel broodje gezond mee en ook wat fruit met een flesje water.

Ik pakte mijn gekleurde adidas rugzak en stopte alles er in: mijn laptop, eten en drinken, etui, enz. Ik trok mijn jas aan en ging de rugzak om mijn rug. Vervolgens plugde ik mijn oortjes weer in en liep ik naar buiten.

Ik haalde mijn fiets van het slot, want de auto had Shay mee, omdat ze naar haar ouders zou gaan. Alleen ze was daar blijkbaar blijven slapen. Mijn scooter is bij de garage, iets met een lekke band of zoiets.

Ik trapte stevig door, want de wind zat niet mee. Vanuit mijn oortjes klonk de muziek van Kygo en Martin Garrix. Heerlijk die muziek, ik kan er altijd naar luisteren. Heel fijn!

Na ongeveer drie kwartier fietsen kwam ik aan. Ik zette mijn fiets op slot en deed mijn oortjes weer terug in het doosje. Ik maak niet echt een goede eerste indruk als ik met oortjes in loop.

Ik liep naar de poort en zocht in mijn tas voor het padje. Ik hield hem voor de scanner en het hek maakte een zoemend geluid. Hij ging open en ik keek mijn ogen nu al uit.

Ik zag al wat spelers in de kantine zitten, maar nog niet allemaal. 1 speler viel op: Carel Eiting. Terwijl de rest gezellig zat te kletsen en te lachen zat hij daar maar stilletjes een beetje mee te luisteren.

Ik liep naar het kamertje naast de kantine en klopte voorzichtig op de deur. "Binnen" klonk er vanaf de andere kant van de deur. Ik opende de deur en glimlachte toen ik de man zag zitten.

"Goedemorgen" zei ik vriendelijk. "Jij ook een hele goede morgen. Eh, jij kreeg je uitleg en daarna kon je gelijk beginnen" zei de man vragend om een bevestiging van mij. "Ja, dat klopt" zei ik beleefd. "Oké, dan gaan we maar beginnen. Je schema had je al gekregen, vandaag houd je gesprekken met de jongens over wat zij verwachten van jou, andersom en eventueel nog klachten of pijntjes. Dan heb je denk ik nog wat papierwerk en daarna ben je klaar. Kijk maar hoever je komt" ratelde hij achter elkaar.

"Ok, bedankt. Moet ik de jongens gewoon roepen of komen ze uit zichzelf?" vroeg ik voor de zekerheid. "Je kan ze maar beter roepen, want ze zijn het denk ik al vergeten" lachte hij. "Ok, zal ik doen" glimlachte ik terug.

Ik liep naar de kantine en lachte naar de jongens. Ik zag Carel opkijken en voor een fractie van een seconde kruisden onze blikken. Ik lachte naar hem en liep mijn kamer binnen waar ik de behandeltafel gereed maakte. Ik maakte alles netjes en liep naar buiten om een van de jongens te roepen, dus ik keek op de lijst die ik gekregen had.

"Uh, Matthijs de Ligt" zei ik en keek naar Matthijs. Hij knikte en stond op. Ik hield de deur voor hem open en hij ging meteen op de tafel zitten. "Oké, ik moest met jullie eventuele pijntjes bespreken en gewoon even babbelen hoe het gaat" zei ik. "Ja, ik heb niet echt ergens last van en het gaat goed met me" zei hij simpel. Ik knikte enkel. "Lig je ook goed in het team bij je teamgenoten?" vroeg ik hem. "Ja, zeker" antwoordde hij en lachte.

Na een tijdje had ik iedereen gehad en was nu de laatste aan de beurt: Carel. Ik riep Carel en hij kwam stilletjes mee. "Ga maar zitten hoor" zei ik lief. Hij knikte licht en ging zitten op de tafel. "Zo, ik ben Emma" zei ik maar om de stilte te verbreken. "Carel, maar mijn naam wist je denk ik al" zei hij ongemakkelijk. Ik knikte en lachte kort. "Oké, heb je ergens nog last van?" vroeg ik. "Nou ik heb als een tijdje een blessure aan mijn knie" zei hij. "Is het goed als ik wat testjes doe?" vroeg ik voor alle zekerheid. "Ja" zei hij zacht.

Ik pakte een kruk en wat desinfectie-gel. "Mijn handen zijn wat koud hoor" zei ik als waarschuwing. Hij huiverde kort toen ik zijn huid raakte. Ik pakte hem bij zijn kuit vast en strekte zijn been. Zijn spieren waren aangespannen, dus was het wat lastiger. "Ontspan je maar. Dan doet het ook minder pijn" zei ik tegen Carel. Hij ontspande zich een stuk meer, zodat ik beter kon kijken.

Na de testjes had ik nog wat vragen voor hem. "Oké, ehm. Hoe lig je verder in de groep? Want ik zag je wat stilletjes aan tafel zitten zonet" zei ik en keek hem aan. "Ehm, ja. Ik lig goed in de groep en ik kan het goed met ze vinden, maar ja" was zijn antwoord.

Ik keek de bruinharige jongen aan. "Maar?" vroeg ik door. Hij keek op zijn horloge en zei: "ik moet trainen, sorry." "Carel, je hoeft het echt niet te vertellen. Maar als je wil praten ben ik er morgen om half negen al" zei ik. Hij knikte en wreef in zijn ogen. Ik kon zien dat ik niet moest doorvragen bij de jongen, want dan zou hij breken.

Ik hield verstandig mijn mond. Ik legde mijn hand kort op zijn schouder en even schrok hij er van, want ik voelde een schok. "Als je er klaar voor bent mag je me het altijd komen vertellen" zei ik lief en lachte naar hem. Hij knikte en keek me niet meer aan. Hij wreef weer in zijn ogen. Hij bedankte me zacht en jogde naar het veld na een slok water.

Benieuwd wat er met hem aan de hand is.

❌❌❌

Jaja, weer een nieuw deel. Ik ben wel blij met dit deel. Geniet er van. Feedback is altijd welkom♥️

Update om: 02:03

❌❌❌