Aşkı kolay sanma ✌️❤️

4. Bölüm ❤️

MEDİAYI AÇIP OKUYUN BURAYI ☺️

Kaçmak istedim. Sadece başka bir yerde olmak istedim. Herşeyden ve herkezden uzak. Kimsenin beni tanımadığı yerde. Ama olmadı. Yapamadım. Kaçamadım. Sadece kırgın bi yüz ifadesiyle baktım. Artık yüzleşmem lazımdı. Ayaz sadece bana bakıyordu. Sonra ona. Gözümü kapattım. Hiç bir şeyi görmesem olmamış gibi davransam,diye düşündüm. Ayak sesleri duydum. Buda yaklaştığının anlamına geliyordu. Elimi tuttu. O an sanki boğazım düğümlenmiş gibi hissettim. Nefes almakta o kadar zorlanıyordum ki. Elimi sıktı. Göz yaşıyla dolan gözlerimden bir yaş aktı ve ben gözümü açıp ona döndüm.

X: Olanları duyup seni merak ettim. İyimisin ? Senin için endişelendim.

Ö: benim için endişelendiniz ? Beni merak ettiniz öyle mi Rıza bey ? Biraz geç kalmadınız mı ? 22 hatta bir kaç hafta sonra 23 senedir ama tabi siz bunuda bilmiyorsunuzdur, beni, annemi arayıp hatır sormadınız. Sormayında. Beni babalı büyümeye layık görmediniz ve ben onca sene babasız, BABAMSIZ yaşadım. Küçükken ailenizin bi resminizi çizin dediklerinde beni annemi ve bir soru işareti çizdim biliyor musunuz ? Ama beni asıl ne zaman yalnız bıraktınız söyliyeyim mi ? Annem gittiğinde, öldüğünde. İnsan bir kere bile olsa sorar, arar, baş sağlığı diler. Kızının göz yaşını siler, sarılır ve herşey geçecek kızım der. Baban burda der. Ama siz demediniz, aramadınız , gelemdiniz. İşte tam o an babamın olmadığını hissettim, farkettim. Çok kötü biliyor musunuz ? Hayatta kimsesiz kalmak. Siz babanıza hiç SİZ diye hitab ettiniz mi ? Ama siz beni merak etmeyin, iyiyim ben. Artık alıştım. Sizsiz yaşamaya alıştım. Yaşayabiliyorum..

Ağladı. Ve bu beni paramparça etti. Yıkıldım, ondan ne kadar nefret etsemde gözünden bi yaş akmasına dayanamadım.

R: kızım, haklısın. Ne dersen haklısın ama ben her şeyi açıklayabilirim. Gel, hadi gel artık beraber olalım bi daha ayrılmayalım. Ömer sen ve ben. Hadi kızım..

Ö: sakın ! Sakın bana bi daha kızım demeyin. O şansı 22 sene önce kayıp ettiniz. Benim Rıza diye bir babam yoksa, sizinde Öykü diye kızınız yok. İyi günler.

Dedim ve hemen ordan kalktım. Kendimi tutamayıp Hüngür hüngür ağladım. Ayaz bana seslendi ama sadece koştum. O kadar hızlı koştum ki Sanki kimse beni tutamayacakmış gibi hissettim. Hastaneden çıktım ve iki gözüm iki çeşmeye dönmüştü. Ama ben durmadım. Devam koştum. Sahilin tam kenarında durdum. Kendimi o an o kadar çaresiz hissettim ki sadece denize atlamak geçti içimden. Atlamak istedim ama birden biri beni kolumdan çekti. Tabi Ayazdı. Kendine doğru çekti ve sım sıkı sarıldı.

Ö: bırak beni, bıraaaak !

Dedim ve onu yumrukladım. Bırakmasını istemediğim halde gitmesini istedim.

A: Vur,bağır çağır tekmele ne yaparsan yap ama bana git deme ! Çünkü ben hiç bir yere gitmiyorum !

Dediği anda ben ona o kadar sıkı sarıldım. Uzuun bir süre öyle kaldık. Benim sakinleştiğimi anladığında ellerini yüzüme doğru getirdi ve hala akan göz yaşlarımı sildi.

A: sakın bir daha ağlama tamam mı ? Her ne olursa olsun, sen ağlama sana gülmek yakışıyor. Sen gülünce herşey güzel oluyor. Her şey güzel olacak tamam mı ? Her şey yoluna girecek ve sen bi daha üzülmeyeceksin. Şimdi seni sana çok iyi gelecek bir yere götürecem, güven bana.

Ö: ayaz ben hiç ha

Demek istedim ama Ayaz beni dinlemez, ve son yaşlarımı silip elimden tutar ve arabasına götürür. Tüm yol boyunca konuşmayız ve ben sadece dalmışım ve dağa çıktığımız fark etmedim. Birden durdu ve inip kapımı açtı. İndim ve soru sormama izin vermeden beni uçuruma sürükledi. Tüm İstanbul gözüküyordu ve harika bi manzaraydı. Sonra bana döndü ve gülümsedi.