KIRIK KALP*KTH

SON ŞANS

"Sun gerçekten üzgünüm. O cümleleri kullanacak kadar aptal bir insana son bir şans veremez misin?"

"Bilmiyorum. Belki bu konuyu ilerde konuşuruz Taehyung."

"Anlıyorum. Zamana ihtiyacın var."

"Hayır zamana filan ihtiyacım yok."

"Tam olarak ne istiyorsun?"

"Son. Sana bir daha şans vermem Taehyung. Anlıyorsun değil mi?"

Taehyung duyduğu cümleyle neye uğradığı şaşırmıştı. Bir anlık cesaretle yanağından öptü. Sun, utandığını Taehyung'a yavaşça vurarak belli etmişti bile. İkisi de heyecanlıydı. Caddede yürüyen ikili ne yapmaları gerektiğini bilmiyordu.

"Kafeye oturabiliriz. Yani istersen. Sen ne istiyorsun?"

Taehyung'un arka arkaya sıraladığı sorulara cevap veremiyordu Sun. Çok heyecanlıydı. Yakınlardaki kafeye doğru ilerlerken ikisi de konuşmamıştı. Kafeye adımını atar atmaz az ötedeki boş masa ilişti gözlerine. Oturduktan sonra sipariş verdiler. Taehyung gergin ortamı düzeltmek için elinden geleni yapıyordu.

"Haftasonu boş musun? Yani sinemaya filan gidebiliriz."

"Ahh sanmıyorum. Çünkü annem hiçbir zaman doğum günümde beni rahat bırakmadı. Kendince planlar kuruyordur."

"Haftasonu doğum günün mü? Anladım. Bu bilgi çok işime yarayacak."

"Kkkk. Bedava bir bilgi kaptın."

Güldü Taehyung. Sun'ın güldüğünü her gördüğünde kalp ritimlerini ayarlıyamıyordu.

"Namjoon ile görüştün mü?"

"Evet. Daha dün beraberdik. Ne oldu?"

"Aradığımda cevap vermedi. Merak ettim."

"Kız tavlamaya çalışıyordur. Senin sınıfından birine aşık olmuş."

"Haa o yüzden sürekli beni tenefüslerde sınıfa zorla sokuyordu."

"Aynen öyle kkkk."

"Kkkkk. Güzelmiş. Bazen krizleri fırsata çevirmek gerekir."

"O zaman sen benim en güzel fırsatımsın."

"Bu durumda sen kriz oluyorsun."

"Sen gerçekten odun bir kızsın Sun."