-არ არის შენი გამოყოლა საჭირო ხო გითხარი.ვუთხარი ჰოსოკს.
-ხო მაგრამ დედაშენმა მითხრა გაყევიო,თან ის აფთიაქი რომელიც ახლოსაა დაკეტილია.ამიტომ მანქანით მოგვიწევს წასვლა.
-კარგი ჩქარა წავიდეთ მაშინ.ვუთხარი და მანქანაში ჩავჯექით.როცა მივდიოდით ჰოსოკმა გზიდან გადაუხვია.
-რას აკეთებ,აფთიაქს გავცდით უკვე.ვუთხარი მკაცრი ტონით.
-აფთიაქში არც მივდივართ.მითხრა ჰოსოკმა და გამიცინა.-ჰოსოკ მანქანა მოაბრუნე,დედა ინერვიულებს და უფრო ცუდად გახდება.
-არ არის დედაშენი ცუდად,ეს უბრალოდ ჩვენი გეგმის ნაწილი იყო.
-რა გეგმა რაზე ლაპარაკობ საერთოდ არაფერი არ მესმის.
-რა და ხვალ შენი დაბადების დღეა,ამიტომ ჩემს აგარაკზე მივდივართ რომ აღვნიშნო,ორი დღე იქ დავრჩებით.
-რა ორი დღე ხო არ გაგიჟდი,ტანსაცმელიც არ წამომიღია.
-ყველაფერი მანქანაშია.
დედაშენმა და სანიმ გაამზადეს.
-სულ გაგიჟდით!დედა როგორ აგყვათ არ მესმის.
-იცის რომ ჩემთან უსაფრთხოდ იქნები და მაგიტომ.
-კარგი საკმარისია,მოაბრუნე მანქანა!ვუთხარი ჰოსოკს მკაცრი ტონით.
-არა ამას ვერ ვიზამ,უკვე ყველაფერი დავგეგმე და მოგიწევს შეეგუო.
-ჰოსოკ მართლა გეუბნები, ძალიან გაბრაზებული ვარ.მოაბრუნე მანქანა და სახლში წამიყვანე,არ მინდა დაბადების დღის აღნიშვნა.
-კარგი დაბადების დღეს თავი დავანებოთ,ისიც არ გინდა რომ მე და შენ ყველასგან შორს მარტო დავრჩეთ ცოტახნით?
ეს რომ მითხრა ძალიან დავიბენი.რათქმაუნდა ძალიან მინდა,მაგრამ თან მეშინია.უფრო რო გამიძლიერდეს გრძნობები მისდამი?ამას რომ ვფიქრობდი უცბად დედას ნათქვამი გამახსენდა:"მთავარია რა გინდა დღეს,,მე მინდა რომ მასთან დრო გავატარო .იმაზე თუ რა მოხდება,მაშინ ვიფიქრებ როცა მოხდება.
-კარგი წავიდეთ,მაგრამ იცოდე არავითარი დაბადების დღე.ვუპასუხე ჰოსოკს.მას გაუხარდა და მითხრა:
-ხო მაგრამ ამ ფაქტს ვერ გავექცევით.ეს რომ თქვა გამეცინა...როგორც იქნა მივედით,უკვე ძალიან გვიანი იყო.ამიტომ ძალიან მეძინებოდა,მაგრამ ის ადგილი რომ დავინახე ისეთი ლამაზი იყო.ზღვა,დიდი სახლი,ლამაზი ხედები და არავინ.მხოლოდ მე და ჰოსოკი ვიყავით.
VOUS LISEZ
♡See you again♡✔
Roman d'amourღმერთო რა საშინელი გრძნობაა როცა ხედავ, როგორ ეხუტება შენს საყვარელ ადამიანს შენი ბავშვობის მეგობარი.ასე უნდა მოხდეს?გოგოს გამო უნდა დაინგრეს ჩვენი მეგობრობა?არ ვიცი,მაგრამ ეს თუ მოხდება ნანი აუცილებლად ჩემთან დარჩება...