Korkutucu Gerçekler

11 3 0
                                    

Eve taşınalı 3-4 hafta oluyor, bütün eşyalarımızı yerleştirdik ama ben hiç huzurlu değilim. Bazı geceler kardeşimle kaldığım odada birinin bizi izlediğini hissediyorum. Dışarıda birinin olup olmadığını kontrol ettim ama kimseyi göremedim. Bazı günler kardeşimle birlikte çığlık sesine benzer seslerle uyanıyoruz. Aileme söyledim ancak yeni taşındığımız için tedirgin olmamam gerektiğini söylediler. 

Kasabadaki çocuklarla kısa zamanda çok iyi arkadaş olduk. özellikle Ayçin bana çok yardım etti o olmasa bu kasabayı asla öğrenemezdim. 

Bir gün yeni arkadaşlarımla konuşurken Ayçin "Ben bir şey duydum."dedi ve "Gerçekten o orman evine mi taşındınız?" diye sordu. "Evet."dediğimde herkes susup tedirgin bir şekilde bana baktı. "Ne oldu neden korktunuz?" diye sorduğumdaysa.
Ayçin "Eskiden orada çok yaşlı bir komutan oturuyordu. dedi ve
Emre "Bir çok savaştan sonra bir bacağını kaybetmiş bir komutan." diye ekledi.
Esra da "O yaşlı adam delinin tekiydi" dedi ve "İsterseniz Hanife teyzeye gidelim o daha çok şey bilir." dedi ve Hanife teyzeye gittik. 

Biraz muhabbet ettikten sonra Hanife teyze nerede kaldığımı sordu. Orman evini tarif edince elindeki çay bardağını korkuyla yere düşürdü sonra Arapça dualar okumaya, başörtüsünü çekiştirmeye ve "bismillah, tövbe-tövbe" demeye başladı. Hepimiz Hanife teyzenin bu hareketinden biraz korkup gerildik.
 
"Ne oldu Hanife teyze, o evle alakalı bir şey mi var?" diye sordum.
Hanife teyze "Var evladım var, Eskiden orası mezarlıktı taa Osmanlı zamanından beri mezarlıktı orası. Kimler kimler gömüldü de toprak oldu orada. Sonra belediye mezarlığı başka yere taşımaya karar verdi ama bir sürü cesedi bulamadılar orada kaldı o cesetler. Sonra da oraya bir komutan ev yaptırdı. Biz dedik, burası mezarlıktı eskiden, yapma günahtır, başına iş gelir dedik. Dinlemedi yine de yaptı oturdu orada bir kaç yıl sonra da onu ölü buldu kasabalılar. Bıçakla boğazı kesilmiş ama bıçakta hiç bir kanıt bulunamamış, üstü başı kan öylece yatıyormuş yerde." dedi. 

Eve geldiğimde bu duyduklarım beni çok korkutmaya başladı. Kardeşim bütün gün oyun oynadığı için çok yorulmuştu hemen uyudu. Ben ailemin işten gelmelerini bekledim ve duyduklarımı anlattım. Babam "bunlar sadece kasaba efsanesi, böyle şeylere inanma. Hem buranın ilk sahibi eski bir askermiş bir sürü düşmanı olması normal. Zaten bu olaylar yıllar önce olmuş bitmiş şeyler için rahat olsun." dedi.

Babamın sözleri beni rahatlatmıştı, ben de odama gittim ve yattım ama yine de uyuyamıyordum.
Gece yerdeki döşemelerin altında hafif bir ışık yandığını gördüm.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Apr 22, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Orman Evinin GizemiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin