Sadece Zevk İçin

Final ∞

Finalden herkese merhaba umarım beğenirsiniz :)

ღ

Medya:Kapak Çalışmaları ve Matt&Melissa 

ღ

~Melissa Stan~

Etleri kızgın tavaya bıraktığımda çıkardığı o nefis koku bütün evi boylu boyunca sarmıştı. Arkamda kıkırdayan Hope'a döndüğümde kendi yemek masasına oturmuş, yemesi için verdiğim mamayı sağına soluna saçmıştı. Onun bu haline gülümserken Lucas mutfağa geldi. Saniyesine Hope'u kucağına aldı.

''Ah minik, heryerini ne hale getirmişsin sen böyle?''

Hope Lucas'ın kucağında her zaman çok gülüyordu. Bu durum biraz canımı yaksa da kızımın gülüşü herşeyi siliyordu. Lucas Hope'un yanağında ki mamayı parmağıyla sıyırdı.

''Ne kadar pis bir kızsınız siz Bayan Hope.''

Ardından burnuna bir öpücük bıraktı. Hope'un kahkahaları mutfakta yankılanırken Lucas bir elinde Hope'u taşırken yanağıma bir öpücük bıraktı. Ona tebessüm ettim. Hope üzerinde ki bütün mamayı Lucas'a bulaştırmıştı ve arsızca kahkaha atıyordu. Daha 2 buçuk yaşında olmasına rağmen herşeyi biliyor gibiydi.Bakışlarım parmağım da ki yüzüğe kayınca, boşta kalan parmağımla yüzüğün pürüzlü yapısına dokundum.

Yapmam gerekeni yapmıştım, kızıma bir aile gerekiyordu.

~Matt Black~

''Merhaba sevgilim, 

Şuan şaşkın olduğuna adım gibi eminim. Neyse kısa kesiyorum, çok zamanım yok. Özür dilerim, çok özür dilerim. Korkaklık ettim. Belki haklıydım düşüncemde ama yinede korktum. Sana bir süprizim vardı hatırladın mı? Bunu yüz yüze harika bir yemek sonrasında söylemek istiyordum sana. Ah! Bu arada göz yaşlarımın kusuruna bakma. Kağıdı mahfediyorlar fakat beni biliyorsun çok sulu gözüm. Öncelikle seni herşeyden çok sevdim ben. Hayatının her döneminde sevmekten çekinen bir kız olarak, çok sevdim seni. Matt! Ben hamileyim. Belki bana çok kızacaksın. 'Neden bana söylemedin' diyeceksin ama korktum. Bebeğimi bu denli sahiplenirken yapamazdım. 'Onu aldır.' gibi bir cevabı kaldıramazdım. O bir kız.. Ben fotoğrafını gördüm. Küçücük, aslında ilk kalp atışını sen duy isterdim fakat olmadı işte. Bir fotoğrafını koydum zarfa. Bana hala kızgın mısın aşkım? Olma yalvarırım, şuan zaten paramparçayım. Gitmek zorundayım Matt. Öylece gitmek zorundaydım. Bunu ben istemedim, yemin ederim ben istemedim. Fakat Tanrı bizi istemedi galiba. Annen gibi... Bayan Olivia'a çok kızgınım, beni evden öylece attı ve seni baştan çıkardığımı söyledi. Hatta bebeğin senden olmadığını da söyledi. Ama hepsi yalan. Ben gittikten sonra sana nasıl anlattı bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum, hiç olmadığım bir canavara çevirmiştir beni tahminen. Buna eminim çünkü bu gün onun gözlerinde nefret gördüm ve nefret dolu bir kadından korkulur. O senin annen onun hakkında kötü konuşamam. Aslında daha çok konuşmasam da iyi olur. Çünkü sevgilim kağıdım bitmek üzere ve sana ulaşmak için başka şansım yok. Telefonum yok. Aslında cebimde biraz paradan başka hiçbirşeyim yok şuan. Ama seni hissediyorum. Bana kızacaksın 'bana ulaşabilirdin.' diyeceksın ama bunu yapacak kadar cesur değilim. Annen beni bebeğimin hayatı ile tehtid ettikten sonra bunu göze alamadım. Bunun içinde özür dilerim. O senin bir parçan ve ben onu içimde barındırdığım için çok ama çok mutluyum. Bu mektup umarım eline çabucak geçer, ne zaman geçer bilmiyorum lakin geçtiği an bir saniye bile durmaycağını da biliyorum. Sen benim kahramanım oldun hep. Ben seni bulamam bir daha, sana ulaşamam fakat sen yapabilirsin. Bana 'senden anne olmaz.' demiştin. En azından nasıl güzel bir anne olduğumu görmek için gel. Gel işte, seni her zaman bekliyeceğim.