It's no Different

Κεφάλαιο ³⁴

Ανοίγω τα ματια μου και εχω ξεκουραστεί περισσότερο απο ποτε. Τα χερια του ειναι τυλιγμένα γύρω απο την μέση μου.

Ανοίγει και εκεινος τα ματια του μαλλον γιατι κατάλαβε πως ξυπνησα και εγω. Και ξεφυσάω τον παρατηρώ.

"Πρεπει να ετοιμαστουμε να φυγουμε"λεει καθως με αφηνει απο την αγκαλια του και σηκώνεται απο το κρεβάτι.

Αλλες φορες αν είμασταν σε τοσο κοντινή αποσταση δεν υπήρχε περίπτωση να μην με φιλήσει.

Τωρα απλα το προσπερνάει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Παίρνει το μπουκαλι με το ποτο και με κοιτάζει καθως πινει μια γουλιά.

"Σημερα ειναι η μεγαλη μερα"λεει επειτα και σηκώνομαι και εγω απο το κρεβατι. Εκεινος ηδη εχει βγει απο το δωματιο και με περιμενει να βγω.

Δεν μου ειπε χθες που θα παμε οποτε θα πρέπει να τον ρωτησω τωρα. Αλλα θα περιμένω μεχρι να μπουμε στο αυτοκίνητο.

Δεν θελω να με περασουν και για τρελή αν με ακουσουν. Φτανουμε κατω πληρώνει και αφήνει το κλειδί και τωρα τον ακολουθώ πισω στο αυτοκίνητο μας.

Μπαινουμε στο αυτοκίνητο και ξεφυσαω γεμάτη αγωνια καθως βαζει μπρος και με μεγάλη ταχύτητα κινούμαστε σε δρόμους που δεν αναγνωρίζω.

"Δεν μου ειπες που θα παμε"λεω μετα απο λιγη ωρα και εκεινος παιρνει μια βαθια ανασα.

"Θα παμε σε μια αποθήκη. Εκει φυλάει ενα απο τα χρηματοκιβώτια του ο πατέρας του Ανταμ"λεει ανετα και ηρεμα και εγω τον κοιταζω τρομοκρατημένη.

"Ελπίζω να ειναι κάποιο αστείο αυτο ετσι;"ρωταω γεματη φοβο για την απάντηση που θα παρω απο τα χείλη του.

"Οχι δεν ειναι. Εχει σε ολες τις χωρες φυλαγμένα λεφτα και η αληθεια ειναι οτι τα εχει καλα κρυμμένα."λεει και εγω προσπαθώ να ηρεμήσω λιγακι τον εαυτο μου.

"Κατσε και αφου ειναι χρηματοκιβώτιο πως θα το ανοίξεις;"ρωταω σοβαρη και εκεινος με κοιταζει και μου χαμογελαει πονηρά.

"Θα σου κανω μια ερωτηση που θα ειναι ηλίθια"λεει"πιστευεις οτι ειμαι βλακας;"ρωταει και εγω απλα τον κοιταζω μην καταλαβαίνοντας.

Υποτίθεται οτι αυτη του η απάντηση εμενα θα επρεπε να με καθησυχάσει ή κατι τέτοιο; Γιατι δεν νομίζω πως τα εχει καταφέρει πολυ καλα.