SARMAŞIK MAHALLESİ (Mahalle Serisi 2)

2. BÖLÜM

"....hasta polislere ifadesini verdikten sonra uyarısı yapılarak çıkış işlemini yapacak"

Yabancı bir sesle gözlerimi araladım.

Hastanedeydim. Başımda bir doktor, bir hemşire, bir yaka kartında stajer öğrenci yazan çocuk ve de iki polis vardı ve başım çatlıyordu. Sanırım son duyduğum o tok ses benim kafamdan geliyordu. Asfalta düşmüştü başım, galiba.

"Hanımefendi iyi misiniz?"

"Adım Melek."

Başımı tutarak doktora söyledim.

"Peki Melek Hanım, şimdi soruyorum. Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"

"Kötü. Başım çatlıyor."

"Sert bir zemine çarpmışsınız ki sizi getiren gençlerde sokakta bulduklarını söylemişti. Bu kafa ağrısı muhtemelen birkaç gün daha sürecek, yüzünüzde ve vücudunuzdaki morluklar da öyle ama yaralarınız için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Kafanızdaki yara da yüzünüzdeki ve kolunuzdaki de derin. Yazacağım merhemi düzenli kullanmalısınız. Bunun dışında 24 saat boyunca uyumamanız gerekiyor. Polis arkadaşlar ifadenizi aldıktan sonra çıkabilirsiniz."

Başımı sallayıp polislere döndüm.

"Adınız, soyadınız ve yaşınız?"

"Melek Özgüven, 23."

"Size bunu kim yaptı Melek Hanım?"

"Onu bilmiyorum ama yaptıranı biliyorum."

"Biliyor musunuz yoksa tahmin mi ediyorsunuz?"

"Biliyorum memur bey. Yekta Dinçer. Kendisi dün benim verdiğim bilgiler aracılığıyla nezarethanede. Birkaç gün sonraya mahkemesi var ve avukatım en az 6 ay çıkamayacağını söyledi. Ayrıca bana bunu yapan adam Yekta'nın selamını da iletti."

"Tek bir kişi miydi?"

"Hayır. İkisi tutarken biri bu hale getirdi."

"Şimdilik bu kadar ama en yakın zamanda dilerseniz avukatınızla karakola gelmenizi isteyeceğim."

"Peki, gelirim."

"İyi günler."

Kafamı sallayıp ayakkabılarımı giydim ve odada bulunan lavaboya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp saçlarımı düzene soktum. Şimdi bir şeye benzemiştim işte.

Odadan çıkıp danışmanın yanına gittim ve kimliğimi vererek reçetemi aldım. Sonra da çıkış işlemlerimi yapıp muayene parasını ödedim.

Allah'tan ki cebimden kimliğimi ve bir miktar parayı hiç eksik etmiyordum.

Hastaneden çıktığımda kapıda 3 erkeğin konuşmaları dikkatimi çekti.

Sanırım bahsettikleri iyi benzetilen ve sokak ortasında buldukları kız bendim.

"Aa bakın orda."

Biri fark etmişti beni ki birden üçü de yanımda bitti.

"Merhaba nasılsınız?"

Hiç dinlememişim gibi kaşlarımı çattım.

"Pardon, biz size kendimizi tanıtmadık. Ben Emre, o Cenk ve bu da Oğuz. Sizi biz hastaneye getirdik. Gece sokakta baygın görünce..."

"Teşekkür ederim size. Şehrin iti kopuğu eksik olmuyor maalesef."

"Öyle. İyiyseniz gidelim biz. Zaten siz de gidiyordunuz sanırım."

"Evet ve gerçekten teşekkür ederim. Telefonunuzu verir misiniz?"