real you?

Deel 17

||sanne perspectief||
Dan moeten we eten. Samen met ian loop ik naar beneden. We gaan aan tafel zitten. Ian en ik zeggen niks tegen elkaar als hij met Helen en Jan is is hij weer zo bot. Geen idee waarom. Na het eten loop ik weer naar mijn kamer. Als ik op bed ligt belt Max.

*gesprek*
Max: Heyy hoe is ie?
Ik: goed hoor met jou?
Max: ook goed, nog iets met ian?
Ik: ja nou ja niet tussen ons maar Jan word boot op hem als hij niet aardig tegen mij doet, gister duwde hij ian van zijn bed af
Max: serieus?
Ik: ja
Max: o jeetje nou wij zijn er dit weekend weer.
Ik: ja nu maar hopen dat jullie weer weg gestuurd worden
Max: ja hoop ik ook maar ik moet gaan.
Ik: oké doegg
Max: doeii
*einde gesprek*

Ik lig op bed film te kijken. Wanneer er op de deur word geklopt. "Binnen" zeg ik. Ian komt binnen lopen. "Sorry dat ik zo deed bij het eten maar ik weet gwn niet hoe ik moet doen enz" begint hij. En kijkt naar de grond. "Het geeft niet" zeg ik. Opgelucht kijkt hij op. "Mag ik mee kijken?" "Tuurlijk" hij komt naast me op bed zitten. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst. En hij slaat zijn armen om mij heen. Dit voelt veel beter dan dat geruzie. Samen kijken we naar de film. Niet veel later val ik in slaap

||ian perspectief||
Na een tijdje film hoor ik regelmatige zuchtjes. Ik kijk naar Sanne. Ze ligt lief te slapen in mijn armen. Echt cute, dit klinkt misschien raar maar ik vind jaar leuk. Ja ze is m'n zusje. Maar officieel niet. Die zoen betekende echt heel veel voor me. Ik hoop ook voor haar. Nu ze toch slaapt kan ik haar wel een kusje geven toch? Ja? Weetje ik doe het gewoon. Voorzichtig geef ik haar een kusje op haar haar. Ik merk dat ik zelf ook moe begin te worden. Ik leg haar computer weg. Ik ga goed liggen. Niet veel later val ik in slaap. Na een tijdje hoor ik wat op de gang. Ik open mijn ogen. Sanne ligt nog lief te slapen. Dan gaat de deur open. Daar staan mijn moeder en Jan. En ja ik zeg Jan want hij is mijn echte vader niet. Daarom mag hij me ook niet. Elke keer als mijn moeder weg was. Deed hij dingen die niet leuk zijn enz. Niet slaan enz maar dingen zeggen waardoor je je van binnen Gwn kut voelde. Daarom was ik op school alsof ik stoer was enz maar van binnen gwn kapot. Nu nog steeds. Maar sinds Sanne word het steeds minder. Maar goed daar staan ze nog steeds in de deur opening. "Aw zijn jullie eindelijk lief voor elkaar" zegt mijn moeder. "Ja mam maar kunnen jullie aub weg gaan" zeg ik geïrriteerd. "Oké oké we gaan al" en weg zijn ze. Eindelijk. Ik ga weer goed liggen en niet veel later val ik weer in slaap met Sanne nog steeds in mijn armen.

||ja eindelijk weer een deel sorry dat het zo lang duurde eerst had ik geen inspiratie meer enz maar toen was ik uitgelogd en kwam ik er niet meer in maar ik ben er weer, maar ik ga niet meer zeggen wanneer er weer delen komen want soms is het Gwn moeilijk||