Artık onun ile göz gözeydim.Konuşmayı unutmuş gibiydim.
"Eun Mi?"
"Jungkook sen yaşıyorsun!SEN YAŞIYORSUN!BUNA İNANAMIYORUM!"
Göz yaşlarım bu sefer mutluluktan akıyordu.
"Geçenlerde yanımda yatan sen miydin?Sendin değil mi?Senin ile aynı kokuyordu."
Kafasını beni onaylar biçimde aşağıya yukarıya salladı.
"Eun Mi ben yaşamıyorum."
Anında suratımdaki o tebessüm silinmişti.Ne demek o yaşamıyordu?
"Jungkook sen ne diyorsun?"
İşaret parmağımı ona doğrulttum.
"Karşımdasın Az önce bana sarıldın yaşıyorsun.Sen neyden bahsediyorsun?"
"Yanıma gelir misin ?"
Bileğimi narince eliyle kavrayarak sol göğsüne götürdü.Bana olan her temasında kalbim patlayacakmış gibi hissediyordum.Peki neden benden saklanmıştı.
"J-jungkook?"
"Sanırım elimi yanlış yere koydun."
"Kalp solda olur"
"Niye sağa koydun elimi?"
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın☺️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zᴇʀᴏ O'ᴄʟᴏᴄᴋ ~ᴶᴷ~✔️
Fanfiction[TAMAMLANDI] Ufak bir umut fidanı,tüm vücuduma nefes olmuştu çoktan.Bu sefer olmazdı.Umutlanacağımı bile bile küçük fidanımı sulayamazdı.O buraya gelmemeliydi.Tekrar aynı şeyi kaldıramazdım.O fidan şimdi büyüdü ve bir Çınar Ağacına dönüştü.Kurumuştu...
