"Senden tabiki de ayrılmak istemiyorum ancak beni tekrar yaşatamazsın."
"Beni sen hariç kimse göremez.Benim huzurlu olmamı istemez misin?"
"Senden ayrılmak istemiyorum.Yaşamıyor olsan bile şuan yanımdasın.Benim ile konuşuyorsun.Öteki türlü-"
"Aynı durumda ben olsam senin ile aynı tepkiyi verirdim.Bu yüzden seni yargılamaya hakkım yok ama beni sadece dinle.Benim kurtulmamın tek yolu beni unutman ve yeni hayatına yelken açman...başka birini sevmen."
Konuşmak için öne atıldığım an işaret parmağını dudaklarıma hafif bir baskı uygulayarak beni engellemişti.
"Seni gerçekten çok seviyorum ve senden ayrılmayı inan ben de istemiyorum.Başka birini sevmek kolay değil biliyorum ben seni severken sana başka birini sevmelisin demek o kadar zor ki.Seni sevmediğimi kesinlikle düşünme seni hiç olmadığı kadar çok seviyor benden başkasına ait olma düşüncesi bile beni bitirmeye yetiyor.
"...Ama ben yaşamıyorum."
Fısıltı şeklinde konuştum.
"Ben seni unutamam Jungkook.Bunu benden nasıl beklersin.B-ben ben senden başkasını sevemem.Bunu biliyorsun."
"Her gece senin için ağlarken nasıl böyle bir şeyi kabul edebilirim Jungkook."
"Biraz zaman gerekiyor sadece.Unutacaksın."
Ayağa kalktım o da benimle birlikte doğruldu.Yumruklarım onun göğsünde yer alıyordu Jungkook ise beni sıkıca kendine bastırıyordu.
"Eun senin bir yalana hapsolmanı istemiyorum."
"Benden ayrılmayı sen de istemiyorsun."
İkimizde birbirlerimize sıkıca sarılarak ağlıyorduk.Bu yaşadıklarımın mantıklı bir açıklaması olamazdı.
"İstemiyorum ama mecburum.Elimde olsa böyle bir şeyi senden asla istemem Eun bunu sen çok iyi biliyorsun."
"O gün gelene kadar geceleri senin ile beraber olacağım.Ama şunu unutma Seni sevmeyi asla bırakmayacağım."
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın☺️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zᴇʀᴏ O'ᴄʟᴏᴄᴋ ~ᴶᴷ~✔️
Fanfiction[TAMAMLANDI] Ufak bir umut fidanı,tüm vücuduma nefes olmuştu çoktan.Bu sefer olmazdı.Umutlanacağımı bile bile küçük fidanımı sulayamazdı.O buraya gelmemeliydi.Tekrar aynı şeyi kaldıramazdım.O fidan şimdi büyüdü ve bir Çınar Ağacına dönüştü.Kurumuştu...
