Aylar Sonra
Fakülteden geldiğimden beri evde dört dönüyordum.Gitmek istemiyordum.Ona nasıl söyleyecektim.Hayatta olmazdı.
Biraz daha salonda turlamamın ardından Amerikan mutfağımdaki yüksek sandalyelere oturdum.Ayağım stresten sallanıp duruyordu engel olamıyordum.Elimde değildi.Gözlerimi yumdum.
"Buradan bir haftalık olsa bile gidemem.Bu hafta asla olmaz!"
Telefonuma gelen mesaj ile irkildim.
Park Jimin:Nasılsın?Umarım iyisindir Eun.Jungkook'un yakın arkadaşıyım biliyorsun.O da üzülmeni istemezdi.Görüşmenin tarihini duyunca yüzünü asıp hızlıca kampüsten çıktın.Bir yol buluruz.O gün burada olacaksın.Jungkook'un yanında.O gün senin için gerçekten büyük bir tramvaydı bunun farkındayım.O gün burada olacaksın elimden geleni yapacağım.
Jimin'in attığı mesaja görüldü attım.Anlamıştı.Nedenini o anlamıştı.Ama normaldi onlar yakın arkadaşlardı.
Kim Eun Mi:Ne diyeceğimi bilmiyorum ama Teşekkür ederim Jimin
Park Jimin:Teşekkür etmene hiç gerek yok.En azından bunu yapmalıyım değil mi?!
Kim Eun Mi: Yine de Teşekkür ederim
Park Jimin: Önemli değil Eun.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın☺️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zᴇʀᴏ O'ᴄʟᴏᴄᴋ ~ᴶᴷ~✔️
Fanfiction[TAMAMLANDI] Ufak bir umut fidanı,tüm vücuduma nefes olmuştu çoktan.Bu sefer olmazdı.Umutlanacağımı bile bile küçük fidanımı sulayamazdı.O buraya gelmemeliydi.Tekrar aynı şeyi kaldıramazdım.O fidan şimdi büyüdü ve bir Çınar Ağacına dönüştü.Kurumuştu...
