Wiecie, czasem nadchodzi taki moment w życiu, kiedy wszystko nagle milknie. Kiedy siedzisz i tępo patrzysz w ścianę bo nie robi Ci różnicy czy jest jakieś zajęcie czy nie. Takie momenty może nie są postrzegane przez nas jako trudne. Nie są też łatwe i przyjemne. Wszystko przestaje mieć znaczenie. Z nikim nie ma się ochoty gadać. Jest tylko cisza. Ten moment w życiu kiedy osoby które kochamy, na których nam cholernie zależy, powoli tracą zainteresowanie nami.... Więź między przyjaciółmi powoli zanika. Taka cisza jest po części potrzebna, a po części psuje nam życie i relacje. To bardzo głębokie chwile, kiedy tak siedzimy i nie mamy potrzeby na robienie czegokolwiek, na rozmowę z przyjaciółmi. Często jak tak siedzę to przypominają mi się sprawy, rzeczy, które mogłem zrobić, a których nie zrobiłem... Żałuję wielu sytuacji w których zawiodłem moich przyjaciół.... osoby które kochałem najbardziej, które były moim całym światem... Teraz już ich nie ma. To dlatego właśnie siedzę i mam ciszę w duszy... Bo nie ma w niej już osób które kochałem, dla których zrobiłbym wszystko. Świat, ludzie są brutalni i nie będę Wam kłamał że tak nie jest. Bardzo często w życiu będziecie smutni, będziecie czuć się niekochani przez innych i mówię to z doświadczenia... Zawsze znajdzie się ktoś kto będzie chciał Was zranić... Kto będzie wmawiał Wam, że jesteście brzydcy, głupi, do niczego... Takie jest nasze społeczeństwo... Tacy są ludzie... Tacy jesteśmy my... I wiecie co Wam powiem? Jak będziesz miał tą ciszę, jak ktoś Cię zrani, jak ktoś Ci obniży samoocenę to wyłącz telefon, spójrz w lustro, pomyśl o tych wszystkich złych rzeczach, które Cię spotkały, które Cię zraniły... I powiedz sobie "gówno prawda". Powiedz sobie. Czy pamiętasz kim byłeś zanim świat powiedział Ci kim masz być? Pamiętaj że nikt (oprócz Pana Boga) nie zna Cię lepiej niż Ty! Nie słuchajcie się tego co Wam mówią złego ludzie. Miejcie odwagę żeby każdego dnia pokazywać im, że się mylą! Tego Wam wszystkim życzę z całego serca.
